مزایای صندوق پوشش ریسک

هج فاند

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

صندوق پوشش ریسک یا هج‌فاند نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه افراد را برای سرمایه‌گذاری در دارایی‌های مختلف جمع می‌کند. این صندوق‌ها برای مدیریت ریسک و سبد دارایی خود از تکنیک‌های پیچیده‌ای استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند در هر چیزی اعم از املاک و مستغلات گرفته تا ارزها و سایر دارایی‌های جایگزین سرمایه‌گذاری کنند. این یکی از تفاوت‌های صندوق‌های هج‌فاند با صندوق‌های سرمایه‌گذاری است که بطور طبیعی فقط در سهام یا اوراق قرضه سرمایه‌گذاری می‌کنند.

هدف همه هج‌فاندها این است که صرف نظر از بالا یا پایین رفتن بازار، بازده سرمایه‌گذاری را به حداکثر برسانند و ریسک را کاهش دهند. محبوبیت این صندوق‌ها به دهه ۱۹۲۰ در ایالات متحده آمریکا بازمی‌گردد. اکنون هج‌فاندها چندین تریلیون دلار را مدیریت می‌کنند.

استراتژی سرمایه‌گذاری

هج‌فاندها بطور کلی ریسک‌پذیر هستند، به‌ویژه در مقایسه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری. این امر به روش سرمایه‌گذاری آن‌ها بستگی دارد. بازدهی این صندوق‌ها به میزان زیادی بستگی به توانایی مدیر صندوق در پیش‌بینی تغییرات در بازار و واکنش مناسب به آن‌ها دارد.

هج‌فاندها بر روی چه چیزهایی سرمایه‌گذاری می‌کنند؟

زمین، املاک، ارزها، مشتقات و سایر دارایی‌های جایگزین و بطور خلاصه هر چیزی.

انواع هج‌فاندها

از آن‌جا که هج‌فاندها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی هستند، می‌توانند تا زمینی که در مورد سرمایه‌گذاری خود دارای استراتژی هستند، کم و بیش هر کاری را دوست دارند انجام دهند. استراتژی سرمایه‌گذاری معمولاً قبل از سرمایه‌گذاری در قالب یک دفترچه در اختیار سرمایه گذاران قرار می‌گیرد. هر چند این حد از دامنه فعالیت می‌تواند بسیار خطرناک باشد، اما انعطاف پذیری زیادی را برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری فراهم می‌کند.

استراتژی هج‌فاندها می‌تواند در دسته‌های زیر قرار بگیرد:

ماکرو: سرمایه‌گذاری در سهام، اوراق قرضه و ارز به امید کسب سود از تغییر متغیرهای کلان اقتصادی

ارزش خالص: سرمایه‌گذاری در سهام در سطح جهانی یا ملی

ارزش نسبی: از قیمت‌های سهام یا اسپرد کسب سود می‌کند

لازم به ذکر است که یک هج‌فاند ممکن است در چند دسته فعالیت نماید.

مزایای هج‌فاند

انتخاب گسترده‌ از بین استراتژی‌های سرمایه‌گذاری

پتانسیل بازدهی بالا در بازارهای سهام و اوراق قرضه در حال افزایش یا در حال سقوط

دسترسی به برخی از با استعدادترین مدیران سرمایه‌گذاری در جهان

خطرات و مضرات هج‌فاند

وابسته به تصمیمات سرمایه‌گذاری مدیر صندوق است.

استراتژی‌های سرمایه‌گذاری متمرکز می‌تواند سرمایه را در معرض زیان‌های بالقوه زیادی قرار دهد.

بطور معمول سطح نقدینگی پایین‌تری نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک دارند، بدین معنا که ممکن است پول شما برای سال‌ها بلاک باشد.

مانند هر سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک دارای مزایا و معایبی است و در نهایت این به شما بستگی دارد که تعیین کنید آیا با اهداف مالی شما همسو است یا خیر. در صورت شک و تردید، حتما از یک مشاور مالی کمک بگیرید.

آشنایی با صندوق پوشش ریسک یا Hedge Fund

یکی از موضوعات مهم در هر سرمایه گذاری خرد و کلانی صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) آن می‌باشد. در این مقاله شما با این مفهوم آشنا خواهید شد.

صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) چیست؟

به بیان ی ساده، صندوق‌ های پوشش ریسک ، دسته ‌ای از شرکت‌های خصوصی هستند که سرمایه‌ گذاران ، پول خود را در آن قرار می‌دهند تا در فرصت‌های مختلف سرمایه‌ گذاری کنند . این‌گونه شرکت‌ها دارای استراتژی‌های متفاوتی برای کسب سود هستند.

صندوق پوشش ریسک ، گونه ‌ای خاص از سرمایه‌گذاری نیست بلکه ساختار ی در سرمایه‌ گذاری مشترک است که به‌وسیله ‌ی شرکت « مدیریت مالی » یا « مشاور سرمایه‌ گذاری » تشکیل شده است و امکان حضور را به سرمایه‌ گذاران خود می‌دهد تا بتوانند در طیف وسیع‌تری سرمایه‌گذاری خود را انجام دهند.

اداره ‌ی این صندوق‌ها توسط افراد باتجربه و حرفه‌ای انجام می‌شود. درحقیقت ، نحوه ‌ی عملکرد این شرکت‌ها به این صورت است که فرصت‌های مناسبی برای سرمایه‌گذاری پیدا می‌ کنند که ریسک بالایی داشته باشد و درصورتی‌که سود داشته باشد، سودرسانی آن بسیار زیاد باشد .

این فرصت‌های سرمایه‌گذاری به بررسی و تحقیقات زیادی نیاز دارد و ممکن است تا مقدار زیادی به اطلاعات ی وابسته باشند که به‌آسانی در اختیار همه قرار نمی‌گیرد. به همین دلیل است که بیان کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایه‌گذاری ، ‌چنین شرکت‌هایی را اداره می‌کنند.

معمولاً صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های پوششی در بین افراد معروف است. شرکت‌های خصوصی به دوصورت « مشارکت محدود » و « مسئولیت محدود » وجود دارد . برای مشارکت در آن‌ها، تعداد اندکی سرمایه‌گذار و نهاد‌های معتبر نیاز است تا حداقل سرمایه ‌ی اولیه را دارا باشند. این سرمایه عموماً سازمان‌هایی مانند صندوق بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و اشخاص متمول هستند.

انتخاب واژه ‌ی صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) برای نام این شرکت دارای یک علت تاریخی است و از فرصت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته می‌شود ؛ به ‌ این دلیل که اولین صندوق، به‌منظور پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازارهای نزولی مورداستفاده قرار می‌گیرد.

در طی زمان ، انواع مفهوم پوشش ریسک گسترش پیدا کرد و بدین ترتیب در گونه‌های مختلف سرمایه‌ گذاری به کار برده شد. هم اکنون، صندوق‌های پوششی با بهره‌مندی از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریتی ریسک، در طیف گسترده‌ای از بازارها و استراتژی‌ها حضور دارند. هدف بیش ‌ تر استراتژی‌های سرمایه‌ گذاری، رسیدن به بازدهی بالا در شرایط بد بازار است.

مدیران پوشش سرمایه، اغلب پول خود را در سرمایه‌ای که وظیفه ‌ی کنترلش را بر عهده دارند ، سرمایه‌ گذاری می‌کنند و این کار باعث می‌شود مدیران و دیگر سرمایه‌ گذاران در یک راه یکسان قرار ب گیرند.

ویژگی‌های مهم صندوق های پوشش ریسک ( Hedge Fund )

صندوق‌های پوشش ریسک به دلیل گزینه‌های زیر با صندوق‌های سنتی متفاوت‌ هستند و این ویژگی‌ها به‌صورت زیر است:

فقط برای سرمایه‌گذاران واجد شرایط در دسترس قرار می‌گیرد ؛

صندوق‌های پوشش ریسک فقط اجازه دارند از سرمایه‌گذاران و اشخاصی که واجد شرایط هستند ، به‌شرط داشتن استانداردهای زیر پول بگیرند. به ‌ طور مثال ، در آمریکا ، داشتن یکی از شرایط نام ‌برده برای سرمایه‌گذاری ضروری است.

• دارابودن درآمد 200 . 000 دلاری در طی یک سال و ضمانت ‌ دادن برای حفظ همین درآمد در آینده. برای اشخاص متأهل این مقدار برابر 300 . 000 دلار است.
• ارزش دارایی خالص یک فرد به ‌غیر از ارزش خانه ‌ی محل سکونت ش باید بیش از یک میلیون دلار باشد.
• مدیر اجرایی، متصدی ، شریک و دیگر افراد واجد شرایط که خود به صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) وابستگی داشته باشد.

بدین ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادر آمریکا سرمایه‌گذارانی را مناسب تشخیص می‌دهد که قدرت کنترل و مدیریت ریسک‌های احتمالی سرمایه‌گذاری گسترده‌تر را دارند. سرمایه‌گذاران نهادی، حدود 65درصد از سرمایه ‌ی صندوق پوشش را تشکیل می‌دهند.

گزینه‌های بیش ‌ تری نسبت به دیگر صندوق‌ها عرضه می‌کند؛

اصولاً، صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) به‌راحتی می‌تواند در هر چیزی م انند زمین، املاک، مستغلات، سهام، فروش استقراضی و قراردادها و ارزها سرمایه‌گذاری کند. درمقابل، صندوق‌های مشترک که Mutual Funds نام دارند ، فقط به فعالیت در حوزه ‌ی سهام و اوراق قرضی می‌پردازند .

ابزارهای مالی این امکان را برای مدیران فراهم می‌کن ن د که حتی وقتی بازار سهام در رکود است ، آن‌ها ب توانند سودآوری داشته باشند ؛ این افراد اغلب از اهرم‌ها استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک اغلب از معاملات مارجین و وجوه استقراضی برای افزایش سود بهره می‌برند.

ساختار کارمزدی 2درصدی ؛

اغلب صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد نحوه ‌ی عملکرد را به ‌ طور هم‌زمان دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد به‌عنوان « دو و بیست » بیان می‌شود ؛ یعنی 2درصد کارمزد مدیریت دارایی و 20درصد سودی که به دست می‌آید.

لازم به ذکر است که این شرکت‌ها به ‌ دلیل دریافت این 2درصد ، مورد نقد واقع می‌شوند؛ زیرا بدون توجه به کسب سود و ضرر این مبلغ را دریافت می‌کنند. فرض کنید، صندوقی که حدود 1 میلیارد جذب سرمایه دارد، بدون انجام کاری ، سالانه بیست میلیون دلار به دست آورد.

نظارت زیادی بر روی آن‌ها وجود ندارد ؛

نهادهای ناظر ِ بازار سرمایه در سایر کشورها بر روی فعالیت‌های صندوق سرمایه نظارت زیادی دارند . این در حالی است که صندوق‌های پوشش ریسک هیچ‌کدام از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه‌گذاری در بازار را شامل نمی‌شود و درب‌هایشان به ‌ طور کامل بر روی هر نوع بازرسی به‌وسیله ‌ی دولت و یا هر سازمان دیگری بسته است ؛ از همین رو ، در خفای کامل به فعالیت‌های خود اشتغال دارند. با این ‌وجود ، این اتفاق به معنی اجازه‌دادن نهادهای نظارتی به کلاهبرداری نیست. معمولاً صندوق‌های پوشش ریسک در جذب اعتبار توانایی بالایی دارند و ضریب آن ‌ ها در جذب اعتبار از مؤسسات مالی و بانک‌ها بالا است.

این شرکت‌ها در عمل چندبرابر از سرمایه ‌ی خود را به بازار وارد می‌کنند.

راهبردهای سرمایه‌ گذاری در صندوق های پوشش ریسک

بیش ‌ ترین تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌های سنتی، عملکرد این صندوق‌ها در نحوه ‌ی سرمایه‌گذاری می ‌ باش د .

ازجمله مهم‌ترین راهبردهای صندوق سرمایه‌گذاری صندوق‌های پوششی به‌صورت زیر است:

• فروش استقراضی : فروش استقراضی به ‌ معنی فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش ، صندوق با حدس قیمت در آینده، سهامی را که مال فرد دیگری است ، قرض می‌گیرد ؛ سپس از طریق معامله‌ای در بازار ، از نوسان قیمت‌ها استفاده می‌کند.
• استفاده از آربیتراژ : بهره‌بردن از اختلاف قیمت در بازارهای متنوع است.
• استفاده از ابزارهای مالی مشتقه مانند قراردادهای آتی و اختیار معامله .
• سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری که کم ‌ تر از حد معمول ارزش داشته باشند و یا مطلوبیت نداشته باشند.
• سعی برای استفاده از مزیت‌های شکاف بین قیمت کنونی بازار و قیمت واقعی سهام .
• سرمایه‌گذاری در بازارهای تازه شکل‌گرفته : سرمایه‌گذاری روی سهام یا وام با ارزهای مستعد تورم و بازارهای نوسانی .

معایب و خطرات صندوق های پوشش ریسک ( Hedge Fund ) چیست ؟

به ‌ دلیل مواردی که در بالا ذکر شد ه است ، یعنی سرمایه‌گذاری در کارهای مختلف و نبود مقررات محدودکننده، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود زیادتری همراه است. لازم است بدانید که این گسترده بودن همواره می‌تواند خطرات زیادی را نیز به همراه داشته باشد.

بعضی از معروف‌ترین نمونه‌های شکست‌ اقتصادی ، در رابطه ‌با صندوق‌های پوشش ریسک است. با این ‌وجود، این منعطف ‌ بودن صندوق‌های پوشش ریسک موجب شده است تا برخی از مدیران مالی سودهای بلندمدت زیادی را به دست آورند.

یادآوری این نکته لازم است که « پوشش ریسک » تلاش ی برای کم‌کردن ریسک است ولی امروزه هدف بیش ‌ تر صندوق‌های پوششی، به حداکثر رساندن صندوق‌های پوششی و سود به ‌دست ‌آمده از سرمایه‌گذاری است؛ بنابراین ، فکر اینکه کاربرد این شرکت‌ها فقط پوشش ریسک است ، درست نیست.

درحقیقت ، مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پرخطر ی را انجام می‌دهند که نسبت به دیگر سرمایه‌گذاری‌ها ریسک بالاتری دارد. به ‌ طور دقیق ، همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی را با فکر « ریسک بیش ‌ تر باعث سود بیش ‌ تر می‌شود » به سمت این شرکت‌ها جذب می‌کند.

بعضی از خطراتی که صندوق ریسک می‌تواند به همراه داشته باشد ، عبارتند از:

۱- اثر اهرم: جدا از پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند، این صندوق‌ها پول‌ها را از بانک‌ها و دیگر نهادهای مالی قرض می‌کنند. برای مثال ، مطابق با مقررات آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند در مقابل هر یک دلاری که به‌عنوان سرمایه جذب می‌کنند، حدود نُه دلار را از بانک‌ها و نهادهای دیگر مالی قرض نمای ن د.

با وجود این شرایط ، یک زیان 10درصد ی می‌تواند به قیمت ازدست‌دادن کل سرمایه در صندوق منجر شود. به‌کاربردن اهرم و پول استقراضی می‌تواند خسارت کوچک را به یک ضرر بزرگ تبدیل نماید.

۲- استقبال از دارایی ریسک ‌ پذیر: این صندوق ها به ‌ طور ذاتی در پی سرمایه ‌ گذاری پر ریسک ‌ تر و با بازده حداکثری هستند.

۳- غیرشفاف بودن: استراتژی معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و سایر تصمیم‌های صندوق به‌صورت واضح برای سرمایه‌گذاران بیان نمی‌شود.

۴- کمبود نظارت: ایجاد و انجام فعالیت‌های صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست ؛ درنتیجه ، اغلب آن‌ها دارای ریسک ساختاری پنهان هستند.

صندوق پوشش ریسک در ارز دیجیتال چیست ؟

افزایش روند صعودی بیت‌کوین و سایر رمزارزها در سال‌های گذشته، درنظر سرمایه‌گذاران قانونی و موج ّ ه جلوه کرده و آن‌ها را به‌سوی خود جذب کرده است. ولی همان‌طور که می‌دانید ، سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال همواره با ریسک همراه است ؛ زیرا تنها یک دهه از عرضه ‌ی این مفهوم و واردشدن این نوع ارز به جهان می‌گذرد و مانند ارزهای فیات به‌وسیله ‌ی دولت پشتیبانی نمی‌شود.

این بد ا ن معنی نیست که سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال باعث خسارت می‌شود و هیچ سودی به شما نمی‌رس ان د. بسیاری از اشخاص با سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و انتخاب استراتژی‌های صحیح خرید و فروش، سود خوبی به دست می‌آورند. این چیزی است که سرمایه‌گذاران صندوق‌های پوشش ریسک را جذب می‌کند.

صندوق‌های بزرگ، عملکرد بیت‌کوین که نسبت به طلا و ارزهای فیات حجم سرمایه ‌ی کمی دارد ، دیده و علاوه ‌بر آن از علاقه و تقاضای مردم به سرمایه‌گذاری آگاهی دارند.

این‌گونه از صندوق‌ها با دودیدگاه کاملاً متضاد ، نگرانی و قدردانی ، به جامعه ‌ی ارز دیجیتال می‌نگرند ؛ زیرا ارزهای دیجیتال هم می‌توانند رقیبی برای صندوق‌ها به‌ حساب بیایند و هم موقعیتی مناسب برای به‌دست‌آوردن سود بالا برای این صندوق‌ها باشند .

صندوق‌های پوششی در ارزهای دیجیتال مانند یک صندوق پوشش ریسک معمولی عمل می‌کن ن د که یک پورتفوی شامل ارز دیجیتال را کنترل می‌کن ن د. هم اکنون دو نوع صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) ارز دیجیتال موجود است که به شرح ذیل است:

۱- صندوق‌هایی که به ‌ طور انحصاری ارز دیجیتال را کنترل می‌کن ن د.

۲- مزایای صندوق پوشش ریسک صندوق‌هایی که در سبد دارایی‌شان علاوه بر مال‌های دیگر، ارز دیجیتال را نیز شامل می‌شوند.

در هر دوحالت بالا، صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) ارز دیجیتال به ‌ دنبال یک فرصت مناسب برای زیادکردن سود است؛ بنابراین ، آن ‌ ها در ICO یا ارزهای دییجیتال سرمایه ‌ گذاری می ‌ کنند و در وقت مناسب خرید و فروش را انجام می ‌ دهند.

همان‌طور که قبل‌تر نیز گفته شد، این فرصت‌های سرمایه‌گذاری به‌وسیله ‌ی سرمایه‌گذاران متخصص و ماهر ، کنترل، تعادل بخشی و تجزیه می‌شو ن د. درحقیقت ، صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) یک فرصت ب ُ ردب ُ رد را برای سرمایه‌گذار و متخصصان به وجود می‌آورد.

ایده ‌ی میلیونرشدن در مدت زمانی کوتاه برای اولین‌بار در سال 2017 رخ داد و این وضعیت به ‌ دلیل انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در این سال بود .

این رویداد رشد تعداد زیادی از صندوق‌های پوشش ریسک ارز دیجیتال را توجیه می‌کند . از معروف‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) ارز دیجیتال ، می‌توان به پانترا کپیتال، کوین کپیتال، بلک مون و بیت اسپرد اشاره کرد .

لازم به ذکر است که ارز دیجیتال، ارزی نوسانی و خطرپذیر است . با سرمایه‌گذاری در این صندوق پوششی ، شما ریسک خود را دوبل می‌کنید ؛ زیرا همانطور که قبل‌تر نیز بیان شد، ریسک صندوق‌های پوشش بالا است و از نظر برخی ‌ها حتی به قمار شباهت دارد. هنگامی که قصد سرمایه‌گذاری در صندوق پوشش ریسک ( Hedge Fund ) ارز دیجیتال را دارید ، ابتدا باید تحقیقات لازم را در ارتباط با اعتبار صندوق و مدیرهای آن انجام دهید. این نکته را از یاد نبرید که آینده ‌ی مالی شما به توانایی و علم این اشخاص در بازار مالی وابسته است.

سؤالات متداول

۱- منظور از اشخاص خاص در صندوق‌ های پوشش ریسک چیست؟

منظور از افراد خاص، سرمایه‌گذارانی هستند که قصد سرمایه‌گذاری بالایی را در صندوق‌ها دارند .

۲- سرمایه ‌ی لازم برای سبدگردانی به چه میزان است؟

سرمایه‌ی لازم حدود پنج میلیارد است. البته ، این رقم در شرایط زمانی متفاوت تغییر می‌کند ولی به ‌ دلیل وجود هزینه‌های عملیاتی، پذیرش سرمایه‌های کم‌تر از این هزینه برای شرکت‌ها به‌صرفه نیست.

۳- صندوق‌های پوشش ریسک چه زمانی شروع به فعالیت کردند ؟

زمان دقیق این فعالیت‌ها در دهه ‌ی 1950 است . بازارهای مالی جهانی در آن سال برای هدف پوشش ریسک در بازارهای نزولی اقدام به سرمایه‌گذاری کردند.

۴- هزینه ‌ی سرمایه‌گذاری در صندوق‌ها به چه میزان است؟

هزینه‌های هر صندوق به دوقسمت تقسیم‌بندی می‌شود. قسمتی از محل دارایی‌های آن پرداخت شده و قسمتی دیگر به‌وسیله ‌ی شخص سرمایه‌گذار برای دیدن نامه ‌ی موردنظر پرداخت می‌شود .

۵- چه مدت پس از ثبت درخواست ابطال می‌توان وجه موردنظر را دریافت نمود؟

این کار اغلب بین 2 تا 7 روز زمان نیاز دارد.

سخن پایانی

بر اساس همه ‌ی توضیحات بیان شده، صندوق پوششی نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه‌گذاران بزرگ و دارای شرایط، پول خود را در آن قرار می‌دهند که در گونه‌های دارایی‌ و بازارهای مالی سرمایه‌گذاری می‌شود. تفاوت صندوق پوششی با صندوق سرمایه‌گذاری سنتی در برخی از جزئیات مانند شرایط سرمایه‌گذاری، راهبردها و همچنین ریسک‌ها ی آن است .

علی صابریان

از سال 1390 که مجموعه خانه سرمایه شروع به کار کرد با برگزاری ۳۱ دوره جامع آموزشی بلند مدت، بیش از ۶۰۰۰ تحلیلگر را وارد بازار سرمایه کرده‌ایم. تمام تلاش من و همکارانم ایجاد مرجعی برای آموزش واقعی و صحیح موفقیت مالی و سرمایه گذاری بوده است مرجعی که کمک می کند زندگی بهتری برای خود و اطرافیانمان بسازیم.

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

افرادی که دارایی مزایای صندوق پوشش ریسک زیادی دارند یا درآمدشان آنقدر زیاد است که تحمل ضرر را دارند، می‌توانند از صندوق پوشش ریسک یا هج فاند برای سرمایه‌گذاری استفاده کنند. این شیوه از سرمایه‌گذاری ریسک‌های زیادی به همراه دارد، اما وقتی سودآور باشد، چندین برابر سرمایه اولیه را برمی‌گرداند.

• 1) هج فاند چیست؟
• 2) تاریخچه صندوق پوشش ریسک
• 3) ویژگی های صندوق پوشش ریسک
• 4) نمونه های صندوق پوشش ریسک
• 5) مزایای صندوق پوشش ریسک
• 6) معایب هج فاند
• 7) هج فاند در ارز دیجیتال
• 8) سخن پایانی

شرایط زیادی برای پیوستن به هج فاند وجود دارد، که باعث شده است فقط افراد خاصی که به خوبی از ترید و دنیای سرمایه‌گذاری سر در می‌آورند به اجازه ورود به آن داشته باشند. در این مقاله از داموندمگ سعی داریم در مورد این روش سرمایه‌گذاری و ویژگی‌های آن صحبت کنیم.

هج فاند چیست؟

هج فاند (Hedge Fund) یا صندوق پوشش ریسک، به مجموعه‌های سرمایه‌گذاری گفته می‌شود که مدیران آن با استفاده از انواع استراتژی‌ها و بودجه‌ای که از حالت قرضی دارد، سعی می‌کنند در بازار معامله انجام دهند و با شکست متوسط بازده سرمایه‌گذاری سود بیشتری کسب کنند. هج فاندها به عنوان جایگزین سرمایه‌گذاری پرریسک هم درنظر گرفته می‌شوند. این صندوق‌ها عموماً به حداقل سرمایه‌گذاری یا دارایی خالص بالایی نیاز دارند. پس هج فاندها، شرکت‌هایی هستند که سرمایه‌گذاران سرمایه خود را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند تا آن‌ها به کمک استراتژی‌های مختلف سودآوری کنند.

هدف این صندوق‌ها سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی پرریسک است، چرا که در این صورت سود احتمالی به حد زیادی بالا می‌رود و سرمایه‌گذاران می‌توانند چندین برابر سرمایه اولیه خود سود کسب کنند. به همین دلیل گردانندگان صندوق‌ها از بین بهترین معامله‌گران با بالاترین اطلاعات و توانایی تحلیل انتخاب می‌شوند.

تجارت پرخطر

صندوق‌های پوشش ریسک آزاد هستند تا از استراتژی‌های پرریسک‌تر استفاده کنند. قابل ذکر است، آن‌ها اغلب از اهرم استفاده می‌کنند. یعنی از پول قرض گرفته شده برای خرید بیشتر یک دارایی استفاده می‌کنند تا بازده (یا ضرر) بالقوه خود را چند برابر کنند. آن‌ها همچنین در اوراق مشتقه مانند قراردادهای آتی سرمایه گذاری می‌کنند. به طور خلاصه، آن‌ها در انتخاب سرمایه‌گذاری‌هایی که سرمایه‌گذاران محافظه‌کار به آن دست نمی‌زنند، آزادند.

قابل ذکر است که صندوق‌های پوشش ریسک به اندازه صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار تنظیم نمی‌شوند. همانطور که انتظار می‌رود، جذابیت بسیاری از این صندوق‌ها در شهرت مدیران آن‌ها نهفته است، که بسیاری از آن‌ها به عنوان ستاره‌هایی در دنیای سرمایه گذاری هج فاند شناخته می‌شوند.

البته این مدیران همان‌قدر که در کار خود حرفه‌ای هستند دستمزد دریافت می‌کنند. صندوق هج فاند بین 1 تا 2 درصد کارمزد دارایی‌ها و حدود 20 درصد از سود را دریافت می‌کند.

دسته بندی صندوق های پوشش ریسک

هر صندوق برای استفاده از فرصت‌های خاص بازار طراحی شده است. آن‌ها را می‌توان به تعدادی از استراتژی‌های صندوق پوششی گسترده مانند سرمایه‌گذاری رویداد محور و آربیتراژ با درآمد ثابت طبقه بندی کرد و اغلب بر اساس سبک سرمایه‌گذاری مدیر صندوق طبقه‌بندی می‌شوند.

از نظر قانونی، صندوق‌های پوششی اغلب به‌عنوان مشارکت‌های محدود سرمایه‌گذاری خصوصی راه‌اندازی می‌شوند که فقط برای تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران معتبر باز هستند و به حداقل سرمایه اولیه زیادی نیاز دارند. سرمایه‌گذاری در هج فاند نقدینگی ندارد زیرا اغلب سرمایه‌گذاران را ملزم می‌کند که حداقل یک سال پول خود را در صندوق نگه دارند. به این مدت زمان دوره قفل گفته می‌شود. برداشت‌ها نیز ممکن است فقط در فواصل زمانی مشخصی مانند سه ماهه یا دو سال یکبار اتفاق بیفتد.

تاریخچه صندوق پوشش ریسک

اولین صندوق پوشش ریسک جهان در سال 1949 توسط شخصی به نام آلفرد وینسلو در استرالیا اتفاق افتاد. او توانست 100 هزار دلار سرمایه جمع‌آوری کند و با استفاده از آن صندوقی به راه بیندازد که هدف آن به حداقل رساندن ریسک از طریق سرمایه‌گذاری بلند مدت با فروش کوتاه مدت سهام بود. این روش اکنون با عنوان صندوق کلاسیک بلند/کوتاه شناخته می‌شود. جونز همچنین از اهرمی برای افزایش بازده صندوق خود استفاده کرد.

از آن زمان تا به حال تغییرات زیادی در کار صندوق‌ها ایجاد شده است تا جایی که اکنون بیش از 16 هزار صندوق پوشش ریسک مشغول به کار هستند.

ویژگی های صندوق پوشش ریسک

تا اینجا متوجه شدیم که صندوق‌های پوشش ریسک هم نوعی صندوق سرمایه‌گذاری هستند، اما مسلماً تفاوت‌هایی بین این دو وجود دارد. این تفاوت‌ها ویژگی‌های کلیدی صندوق هج فاند هستند که در ادامه آن‌ها را معرفی خواهیم کرد:

سرمایه گذاران خاص

هرکسی نمی‌تواند در صندوق پوشش ریسک سرمایه‌گذاری کند. شرایط خاصی وجود دارد که این افراد باید داشته باشند.

• افراد باید بیش از 200 هزار دلار درآمد سالانه داشته باشند که این مقدار برای افراد متأهل به 300 هزار دلار ارتقا می‌یابد. همچنین باید ثابت کنند که در دو سال گذشته این درآمد وجود داشته است و در آینده نیز ادامه خواهد داشت.
• این افراد باید 1 میلیون دلار دارایی خالص به غیر از خانه محل زندگی خود داشته باشند.
• این فرد باید به نوعی به صندوق وابسته باشد، این وابستگی می‌تواند سمت مدیر اجرایی، شریک یا غیره باشد. به هر حال باید شرایط این وابستگی برای او وجود داشته باشد.

هدف از وضع این شرایط این است که افرادی وارد صندوق پوشش ریسک شوند که توانایی مقابله با ریسک‌های بالا را دارند و می‌توانند صندوق را مدیریت کنند.

به کارگیری روش های مختلف

یکی از ویژگی‌های شاخص صندوق‌های پوششی این است که می‌توانند در دارایی‌های مختلفی از ملک تا سهام و ارز سرمایه‌گذاری کنند. در این صندوق‌های به دلیل استفاده مدیران از ابزارهای مالی مشتقه، سودآوری حتی در زمان رکود نیز ادامه دارد.

کارمزد 2 درصدی

پیش‌تر به این موضوع اشاره کوتاهی کردیم. در صندوق‌های پوشش ریسک، یک کارمزد و یک سهم از سود وجود دارد. کارمزد 2 درصد از دارایی را تشکیل می‌دهد و سهم از سود، 20 درصد سود معاملات صندوق است. در بین این دو هزینه کارمزد همیشه وجود دارد، اما سهمی که از سود به صندوق تعلق می‌گیرد تنها در زمانی است که سودی در کار باشد. البته همین 2 درصد هم مبلغ بسیار بالایی است. همانطور که گفتیم سرمایه این صندوق‌ها بالا است و به میلیارد هم می‌رسد، بنابراین اگر یک صندوق 1 میلیارد دلار سرمایه جذب کرده باشد، بدون اینکه کاری از پیش ببرد، 20میلیون دلار کارمزد دریافت می‌کند.

انتظار می‌رود در مجموعه‌هایی که تا این اندازه بودجه و سرمایه رد و بدل می‌شود، نظارت بیشتری وجود داشته باشد، اما چنین نیست. قوانین مختلفی برای رصد بازارهای مالی وجود دارد، اما تقریباً در هیچکدام جایی برای صندوق‌های پوشش ریسک درنظر گرفته نشده است. البته این مورد به این معنی نیست که این روش از نظر مواجهه با کلاهبرداری امن نیست، بلکه منظور این است که هیچ قانونی برای روش سرمایه‌گذاری و دارایی‌های مجاز وجود ندارد.

نمونه های صندوق پوشش ریسک

برخی از نمونه‌های صندوق پوشش ریسک بر اساس کل دارایی تحت مدیریت یا AMU (assets under management) از این قرارند:

• شرکت تحت مدیریت الیوت پل سینگر تا ژوئن 2021 دارای 48 میلیارد دلار در AUM بود. این صندوق که در سال 1977 تأسیس شد، گهگاه به عنوان یک صندوق کرکس (vulture fund) توصیف می‌شود، زیرا دارایی‌های قابل توجهی بر اوراق بهادار پرتنش متمرکز شده است، از جمله بدهی کشورهای ورشکسته. صرف نظر از این، این استراتژی برای چندین دهه موفق بوده است.
• Two Sigma Investments نیویورک که در سال 2001 توسط دیوید سیگل و جان اوردک تأسیس شد، با بیش از 66 میلیارد دلار دارایی تحت مدیریت تا مارس 2021، نزدیک به صدر فهرست صندوق‌های پوششی توسط AUM است. استراتژی سرمایه‌گذاری خاص، به آن اجازه می‌دهد تا همراه با تغییرات در بازار انعطاف داشته باشد.
• یکی از محبوب‌ترین صندوق‌های پوششی، فناوری‌های رنسانس (Renaissance Technologies) جیمز اچ. سیمون است. این صندوق، با 130.7 میلیارد دلار در AUM، در سال 1982 راه‌اندازی شد، اما استراتژی خود را همراه با تغییرات فناوری در سال‌های اخیر متحول کرده است. اکنون، رنسانس به تجارت سیستماتیک مبتنی بر مدل‌های کامپیوتری تمرکز دارد. به لطف این رویکردها، رنسانس توانسته است علی‌رغم آشفتگی‌های اخیر در فضای گسترده‌تر صندوق‌های پوششی، بازدهی خوبی را برای سرمایه‌گذاران فراهم کند.

مزایای صندوق پوشش ریسک

صندوق‌های پوشش ریسک مزایای ارزشمندی نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی دارند. برخی از مزایای قابل توجه آن‌ها عبارتند از:

• استراتژی‌های سرمایه‌گذاری که می‌توانند بازدهی مثبتی را در بازارهای سهام و اوراق قرضه در حال افزایش و کاهش ایجاد کنند
• کاهش ریسک و نوسانات کلی پرتفولیو در پرتفولیوی متوازن
• افزایش بازده
• انواع سبک‌های سرمایه‌گذاری که به سرمایه‌گذاران امکان سفارشی کردن دقیق استراتژی سرمایه‌گذاری را می‌دهد
• دسترسی به برخی از با استعدادترین مدیران سرمایه‌گذاری جهان

معایب هج فاند

• ضرر و زیان می‌تواند به طور بالقوه بزرگ باشد
• نقدینگی کمتر نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک استاندارد
• وجوه را برای مدت طولانی قفل می‌کند
• استفاده از اهرم می‌تواند زیان را افزایش دهد

هج فاند در ارز دیجیتال

در بحث ارز دیجیتال نیز هج فاند یا صندوق پوشش ریسک وجود دارد. برخی از این صندوق‌ها فقط بر ارز دیجیتال تمرکز دارند و برخی دیگر نیز یک صندوق معمولی پوشش ریسک هستند که ارز دیجیتال نیز خرید و فروش می‌کنند و این به دلیل همان نظارت محدودی است که پیش‌تر به آن اشاره کردیم. ارزهای دیجیتال خود دارایی‌های پرریسک و پر نوسان هستند و ادغام آن با چنین شیوه معامله‌ای به نظر خطرناک می‌آید.

برخی از صندوق‌های پوشش ریسک مخصوص ارز دیجیتال را در ادامه معرفی خواهیم کرد.

1. Pantera Capital

از نوامبر 2021Pantera Capital 4/6 میلیارد دلار دارایی بلاک چین را مدیریت می‌کند. برای واجد شرایط بودن برای سرمایه گذاری در این صندوق باید بیش از 100 هزار دلار در دسترس داشته باشید. این باعث می‌شود این صندوق برای سرمایه گذاران نهادی یا افرادی با دارایی خالص بسیار بالا دارند بهترین باشد. این شرکت از سال 2013 وجود داشته است، بنابراین به عنوان یک صندوق پوشش ریسک ارزهای دیجیتال نسبتاً قدیمی است.

2. Coin Capital

Coin Capital بیشتر از Pantera Capital برای افرادی که کیف پول کوچک‌تری دارند مناسب است. این صندوق سرمایه‌گذاری در انواع مختلفی از ارز دیجیتال، استارت آپ‌های بلاک چین و پیشنهادات تک سکه سرمایه گذاری می‌کند و بیش از 40 ارز دیجیتال مختلف از جمله اتریوم، لایت کوین، بیت کوین، ریپل و دش را مدیریت می‌کند.

3. Bitcoin Reserve

Bitcoin Reserve یک صندوق سرمایه‌گذاری ارز دیجیتال به نام «صندوق آربیتراژ» را اداره می‌کند. این صندوق به طور همزمان در صرافی‌های مختلف ارز دیجیتال معامله می‌کند تا سعی کند ناکارآمدی‌های بازار را اصلاح کند.

سخن پایانی

بازارهای مالی و شیوه‌های سرمایه‌گذاری آنقدر پیچیده شده و هرروز در حال رشد هستند که می‌توان هزاران صفحه کتاب درباره آن‌ها نوشت و خواند. در این مقاله سعی کردیم به گوشه‌ای از آن یعنی صندوق پوشش ریسک که اصلاً مفهوم جدیدی نیست اشاره کنیم. همانطور که در متن گفتیم این مفهوم یا بهتر بگوییم ابزار معامله از دهه 40 میلاد وجود داشته است، اما هر روز به دلیل رشد تکنولوژی و شیوه‌های مالی جدید پیشرفت کرده است، تا جایی که ارزهای دیجیتال نیز در آن سهمی پیدا کرده‌اند.

صندوق پوشش ریسک (hedge fund) چیست و برای کدام سرمایه‌گذاران مناسب است‌؟

اگر خبرهای دنیای بورس، اقتصاد و امور مالی را دنبال می‌کنید، حتما نام صندوق پوشش ریسک یا «هج فاند» را شنیده‌اید. اما تعریف دقیق صندوق پوشش ریسک چیست و نحوه عملکرد آن چگونه است؟ در ادامه با ارزدیجیتال همراه باشید تا با مزایا و معایب صندوق پوشش ریسک و ریسک‌های احتمالی آن آشنا شوید و در انتها هم به صندوق پوشش ریسک در دنیای ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.

صندوق پوشش ریسک چیست؟

به زبان ساده، صندوق‌های پوشش ریسک را می‌توان نوعی شرکت‌ خصوصی دانست که سرمایه‌گذاران بزرگ پول‌شان را در اختیار آن قرار می‌دهند تا در موقعیت‌های مختلف سرمایه‌گذاری شود. این شرکت‌ها استراتژی‌های مختلفی را به منظور سودآوری به کار می‌گیرند.

باید بدانیم که صندوق پوشش ریسک نوع خاصی از سرمایه‌گذاری نیست، بلکه یک ساختار سرمایه‌گذاری مشترک است که توسط یک شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایه‌گذاری» ایجاد شده و به سرمایه‌گذاران خود امکان حضور در طیف وسیع‌تری از موقعیت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری را می‎دهد.

این صندوق‌ها توسط افراد حرفه‌ای و با تجربه در سرمایه‌گذاری اداره می‌شوند. در واقع می‌توان گفت کار این نوع شرکت‌ها این است که موقعیت‌هایی برای سرمایه گذاری پیدا کنند که ریسک بالایی دارند اما در صورت سودآور بودن، سودی قابل‌توجهی به سرمایه‌گذاران می‌رسانند. این موقعیت‌های سرمایه‌گذاری به تحقیق و بررسی زیادی نیاز دارند و شاید تا حد زیادی به اطلاعاتی حیاتی وابسته باشند که به‌راحتی در دسترس همگان قرار نمی‌گیرد، به‌همین خاطر است که اشاره کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایه‌گذاری چنین شرکت‌هایی را اداره می‌کنند.

صندوق‌های پوشش ریسک که با نام صندوق‌های پوششی نیز شناخته می‌شوند، شرکت‌های خصوصی «مشارکت محدود» یا «مسئولیت محدود» هستند که پذیرای تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران و نهادهای معتبرند و برای مشارکت در آن‌ها باید حداقل سرمایه‌ی اولیه قابل توجهی داشت. این سرمایه‌گذاران عموماً سازمان‌هایی مثل صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و یا افراد بسیار متمول هستند.

سرمایه‌گذاری‌ها در صندوق‌های پوششی «غیرنقدشونده» هستند، به این معنی که سرمایه‌گذاران باید تا مدتی مشخص (مثلا حداقل یک سال) پول خود را در صندوق نگه دارند، که این زمان به عنوان دوره توقیف شناخته می‌شود. برداشت تنها در بازه‌های زمانی خاص مثلا هر سه ماه یک بار و یا هر دو سال یک ‌بار امکان‌پذیر است.

انتخاب اصطلاح صندوق پوشش ریسک برای نام این شرکت‌ها دلیلی تاریخی دارد و از موقعیت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته شده است. چرا که اولین صندوق، برای پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازار نزولی مورد استفاده قرار گرفته بود. با گذشت زمان انواع و ماهیت مفهوم پوشش ریسک گسترش یافت و به این ترتیب در انواع مختلف سرمایه‌گذاری مورد استفاده قرار گرفت. امروزه، صندوق‌های پوششی با استفاده از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریت ریسک، در طیف وسیعی از بازارها و استراتژی‌ها فعالیت می‌کنند.

هدف اکثر استراتژی‌های سرمایه‌گذاری، کسب بازدهی مثبت چه در شرایط رکود و چه در شرایط رونق بازار است. مدیران پوشش سرمایه عموماً پول خودشان را در سرمایه‌ای که وظیفه مدیریتش را بر عهده دارند سرمایه‌گذاری می‌کنند، و این موجب می‌شود هدف مدیران و باقی سرمایه گذاران در یک مسیر قرار گیرد.

ویژگی‌های صندوق پوشش ریسک

صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های سرمایه‌گذاری هستند که از جهات زیر با صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی متفاتند:

۱. تنها برای سرمایه‌گذاران مورد اطمینان و واجد شرایط در دسترس هستند

صندوق‌های پوشش ریسک مجازند که فقط از سرمایه‌گذاران و اشخاص واجد شرایط به شرط دارا بودن استانداردهای زیر پول دریافت کنند. مثلا در ایالات متحده داشتن یکی از شرایط زیر برای سرمایه‌گذار الزامی است.

• داشتن درآمد سالانه بالغ بر ۲۰۰,۰۰۰ دلار طی دو سال گذشته و تضمین حفظ درآمد در این سطح در آینده. برای افراد متاهل این مبلغ برابر با ۳۰۰,۰۰۰ دلار است.
• ارزش دارایی خالص شخصی به غیر ارزش خانه محل اقامت فرد سرمایه‌گذار بیشتر از ۱ میلیون دلار باشد.
• مدیر اجرایی، شریک، متصدی و یا یک فرد واجد شرایط دیگری که خودش به صندوق پوشش ریسک وابسته باشد.

به این ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) سرمایه‌گذارانی که توانایی کنترل و مدیریت خطرات احتمالی ناشی از سرمایه‌گذاری گسترده‌تر را دارند، واجد شرایط و مناسب تشخیص می‌دهد. سرمایه‌گذاران نهادی، ۶۵ درصد از سرمایه سرمایه‌گذاری شده در مزایای صندوق پوشش ریسک صندوق‌های پوشش ریسک را تشکیل می‌دهند.

۲. گزینه‌های سرمایه‌گذاری گسترده‌تری نسبت به دیگر صندوق‌ها ارائه می‌دهند

اساسا، صندوق پوشش ریسک می‌تواند در هر چیزی مانند، زمین، املاک و مستغلات، سهام، فروش استقراضی و مشتقه پچیده، قراردادهای آتی و ارزها سرمایه‌گذاری کند. در حالی که صندوق‌های مشترک (Mutual Funds) تنها محدود به فعالیت در زمینه سهام و اوراق قرضه هستند.

ابزارهای مالی مشتقه به مدیران صندوق‌های پوششی این امکان را می‌دهد که حتی زمانی که بازار سهام در رکود است نیز سودآوری داشته باشند. آن‌ها اغلب اهرم استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک غالبا از معاملات مارجین و وجوه قرض‌گرفته شده برای افزایش سود خود استفاده می‌کنند.

۳. ساختار کارمزد ۲ درصدی

صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد عملکرد را با هم دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد به عنوان «دو و بیست» شناخته می‌شود. دریافت ۲ درصد به عنوان کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰ درصد از هر سودی که به دست می‌آید.

البته این شرکت‌ها به خاطر دریافت آن ۲ درصد مورد انتقاد قرار می‌گیرند؛ چرا که فارغ از کسب سود و یا ضرر این مبلغ را دریافت می‌کنند. فرض کنید، صندوقی که ۱ میلیارد دلار جذب سرمایه داشت است، بدون این‌که کاری انجام دهد سالانه ۲۰ میلیون دلار به جیب می‎‌زند.

۴. نظارت چندانی روی آنها وجود ندارد

نهادهای ناظر بر بازار سرمایه در کشورهای مختلف بر روی فعالیت‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری نظارت‌های شدیدی اعمال می‌نمایند، در حالی که صندوق‌های پوشش ریسک شامل هیچ یک از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه‌گذاری بازار سرمایه نمی‌شوند و درب‌هایشان کاملا بر روی هر گونه بازرسی توسط دولت و یا هر سازمان ناظر بر بازار سرمایه بسته است و لذا در اختفای کامل به فعالیت‌های خود مشغولند. با این حال این بدان معنا نیست که نهادهای نظارتی اجازه کلاهبرداری به این صندوق‌ها بدهند. منظور از عدم نظارت این است که صندوق‌های پوششی می‌توانند پول را به هر روشی که بخواهند سرمایه‌گذاری کنند. صندوق‌های پوشش ریسک قدرت بالایی در جذب اعتبار دارند و ضریب بالایی در جذب اعتبار از موسسات مالی و بانک‌ها دارند. این شرکت‌ها عملا با چند برابر سرمایه خود وارد میدان تجارت می‌شوند.

راهبردهای سرمایه‌گذاری صندوق پوشش ریسک

عمده تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌‎‌های سرمایه‌گذاری سنتی، اختیار عمل این صندوق‌ها در راهبردهای سرمایه‌گذاری است. از جمله راهبردهای سرمایه‌گذاری که صندوق‌های پوششی از آن‌ها استفاده می‌کنند، عبارتند از:

۱- فروش استقراضی؛ به معنای فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش صندوق با پیش‌بینی تغییر قیمت در آینده، سهامی را که در مالکیت فرد دیگری است قرض می‌گیرد تا از طریق معامله‌ی آن در بازار از نوسان قیمت بهره ببرد.

۲- استفاده از آربیتراژ؛ استفاده از اختلاف قیمت در بازارهای مختلف

۳- استفاده از ابزارهای مالی مشتقه نظیر اختیار معامله و قراردادهای آتی

۴- سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری که کمتر از حد ارزش‌گذاری شده باشد یا مطلوب همگان نباشد و یا اوراق بهادار تنزیل شده شرکت‌ها

۵- تلاش برای استفاده از مزایای شکاف بین قیمت جاری بازار و قیمت واقعی سهام

۶- سرمایه‌گذاری در بازارهای نوظهور؛ سرمایه‌گذاری روی سهام یا وام بازارهای نوظهور که مستعد تورم بالا و یا رشد نوسانی هستند.

خطرات صندوق پوشش ریسک

بنا به دلایلی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، یعنی امکان سرمایه‌گذاری در کسب و کارهای متنوع‌تر و عدم وجود قوانین دست و پا گیر، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود بیشتری همراه است. اما باید بدانید که این گستردگی ممکن است مخاطره‌آمیز نیز باشد.

برخی از معروف‌ترین نمونه‌های شکست‌های اقتصادی در ارتباط با صندوق‌های پوشش ریسک بوده است. با این حال، این انعطاف‌پذیری صندوق‌های پوشش ریسک باعث شده که برخی از مستعدترین مدیران مالی سودهای بلند مدت فوق‌العاده‌ای کسب کنند.

ذکر این نکته ضروری است که «پوشش ریسک» در واقع تلاش برای کاهش ریسک است، اما امروزه هدف اکثر صندوق‌های پوششی، بیشینه کردن سود حاصل از سرمایه‌گذاری است. بنابراین تصور این که کاربرد این شرکت‌ها تنها پوشش ریسک است صحیح نیست.

در واقع مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پر مخاطره انجام می‌دهند که نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌های ریسک بیشتری به همراه دارد. دقیقا همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی با عقیده «ریسک بیشتر منجر به سود بیشتر می‌شود» را به این شرکت‌ها جذب می‌کند.

برخی از خطرات صندوق پوشش ریسک عبارتند از:

اثر اهرم: علاوه بر پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند، این صندوق‎‌ها اقدام به استقراض پول از بانک‌ها و نهادهای مالی می‌کنند. به عنوان مثال مطابق قوانین آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند به ازای هر ۱ دلار جذب سرمایه، ۹ دلار از بانک‌ها یا سایر نهادهای مالی قرض نمایند. تحت این شرایط یک زیان ۱۰ درصدی معادل با از دست دادن کل سرمایه صندوق خواهد بود. استفاده از اهرم و یا پول قرض‌گرفته‌شده، می‌تواند خسارت کوچک را به یک ضرر بزرگ تبدیل کند.

استقبال از دارایی‌های ریسک‌پذیر: این صندوق‌ها ذاتا به دنبال سرمایه‌گذاری‌های پرریسک‌تر و با بازده بیشتر هستند.

عدم شفافیت کامل: استراتژی‌های معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و دیگر تصمیم‌های صندوق به صورت شفاف برای سرمایه‌گذاران اطلاع‌رسانی نمی‌شود.

کمبود نظارت: تشکیل و فعالیت صندوق پوشش ریسک مشروط به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست بنابراین بسیاری از آن‌ها ریسک‌های ساختاری پنهان دارند.

صندوق پوشش ریسک در ارز دیجیتال

رشد شدید بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال در سال‌های اخیر، آن‌ها را در چشم سرمایه‌گذاران مشروع و موجه جلوه داده و آن‌ها را به سمت خود جذب کرده است. اما همان‌طور که می‌دانید سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال با ریسک همراه است. چرا که تنها یک دهه از ارائه این مفهوم و ورود این نوع از ارز به دنیا می‌گذرد و همانند ارزهای فیات توسط دولت‌ها پشتیبانی نمی‌شوند.

اما این بدان معنا نیست که سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال موجب خسارت می‌شود و هیچ سودی عاید شما نخواهد شد. بسیاری از افراد با سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و اتخاذ استراتژی‌های درست در خرید و فروش آن‌ها، سود قابل توجهی از این طریق به دست می‌آورند و این چیزی است که سرمایه‌گذاران صندوق‌های پوشش ریسک را جذب می‌کند.

صندوق‌های بزرگ و تاثیرگذار، عملکرد بیت کوین که نسبت به دارایی‌هایی مثل طلا و ارزهای فیات حجم سرمایه کمی دارد را می‌بینند و علاوه بر این از علاقه و تقاضای مردم به سرمایه‌گذاری در آن نیز آگاهند.

این صندوق‌ها با دو دیدگاه کاملا متضاد نگرانی و قدردانی به پیشرفت‌های جامعه ارز دیجیتال می‌نگرند. چرا که ارزهای دیجیتال هم می‌توانند رقیبی برای این صندوق‌ها به شمار آیند و هم این‌که فرصتی مناسب برای کسب سود بالا برای این صندوق‌ها باشند.

صندوق پوششی در ارز دیجیتال همانند یک صندوق پوشش ریسک معمولی است که یک پورتفولیوی شامل ارز دیجیتال را مدیریت می‌کند. در حال حاضر، دو نوع صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال وجود دارد:

• صندوق‌هایی که منحصرا ارز دیجیتال را مدیریت می‌کنند.
• صندوق‌هایی که در سبد دارایی‌شان علاوه بر دارایی‌های دیگر، ارز دیجیتال هم دارند.

در هر دو حالت، صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال به دنبال یک موقعیت مناسب برای به حداکثر رساندن سود است؛ در نتیجه آن‌ها مدام در ICOها یا ارزهای دیجیتال مطرح سرمایه‌گذاری می‌کنند و در زمان مناسب خرید و فروش را انجام می‌دهند.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد؛ این موقعیت‌های سرمایه‌گذاری توسط سرمایه‌گذاران متخصص و خبره مدیریت، تعادل‌بخشی و تجزیه و تحلیل می‌شوند. در واقع صندوق پوشش ریسک یک موقعیت برد-برد را هم برای سرمایه‌گذار و هم برای متخصصانی که وظیفه مدیریت این دارایی را بر عهده دارند، رقم می‌زند.

انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷، سبب شد که ایده میلیونر شدن در کوتاه مدت و بدون زحمت در سر بسیاری از افراد قوت بگیرد و تعداد افراد علاقه‌مند برای ورود به این فضا افزایش یابد.

این اتفاق رشد تعداد صندوق‌های پوشش ریسک ارز دیجیتال را توجیه می‌کند. برخی از شناخته‌شده‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال عبارتند از؛ پانترا کپیتال (Pantera Capital)، کوین کپیتال (Coin Capital)، بلک‌مون (Blackmoon) و بیت‌اسپرد (BitSpread).

ذکر این نکته ضروری است که ارز دیجیتال به اندازه کافی نوسانی و خطرپذیر هستند، با سرمایه‌گذاری در صندوق پوششی شما در واقع ریسک خود را دو برابر کرده‌اید. چرا که همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، ریسک صندوق‌های پوشش ریسک نیز بسیار بالاست و از دید برخی‌ها حتی به قمار تشبیه شده است.

زمانی که قصد سرمایه‌گذاری در صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال را دارید، باید پیش از آن در رابطه با اعتبار صندوق و مدیرهای آن تحقیقات کاملی انجام دهید. به یاد داشته باشید که آینده مالی شما به دانش و توانایی این افراد در بازار مالی بستگی دارد.

جمع‌بندی

طبق تمام این توضیحات، صندوق پوششی نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه‌گذاران بزرگ و واجد شرایط، پول خود را در آن می‌گذارند و این پول در انواع دارایی‌ها و بازارهای مالی سرمایه‌گذاری می‌شود. تفاوت صندوق پوششی با صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی در یک سری جزئیات خاص مثل شرایط سرمایه‌گذاری، راهبردها، ریسک‌ها و نظارت نهادهای قانون‌گذار دیده می‌شود.

هج فاند یا صندوق پوشش ریسک چیست و چه کاربردی دارد؟

هر شخصی که در بازار فعالیت می کند، مخصوصا بازار ارز دیجیتال، به طور قطع به هدف کسب سود این کار را انجام می دهد. در مقالات قبلی سعی بر آن شده که به شمای مخاطب بگوییم امر ترید یک کار تخصصی می باشد.

از آنجایی که همه کاربران حوزه ارز دیجیتال زمان یادگیری و به کارگیری مبانی علمی را ندارند، با توجه به گسترش روز افزون این مارکت جذاب، نهادی پیشنهاد می شود تحت عنوان صندوق پوشش ریسک. اینکه ماهیت این نهاد چیست و چه می کند و اینکه آیا از تفاوت قیمت ها می توان به سود رسید ( آربیتراژ )، دستور کار این مقاله توکن باز می باشد. پس با ما همراه باشید.

مفاهیم کلی:

• صندوق پوشش ریسک یا Hedge Fund چیست؟
• انواع صندوق پوشش ریسک بر اساس استراتژی معاملاتی
• راهبردهای مورد بهره وری هج فاند
• سرمایه گذاری در اوراق بهاداری با ارزش کمتر از خود
• مزایا و معایب هج فاند

صندوق پوشش ریسک یا Hedge Fund چیست؟

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) نوعی شرکت برای سرمایه‌گذاری محسوب می شود. هدف این نوع شرکت آن است که دارایی و نقدینگی مشتریان را در سبک‌های (Alternative Investment) سپرده گذاری ‌کند تا به عملکرد مطلوب‌تری از میانگین بازار دسترسی داشته باشد و هم این که خطرات صعود و نزول ناگهانی مارکت را پوشش دهد.
این صندوق ها اغلب از ساختارهای مالی و قانونی مشابه بهره جویی می کنند،. برای درک بهتر این مبحث در ادامه به توضیحات مبسوطی خواهیم پرداخت.

هج فاند

انواع صندوق پوشش ریسک بر اساس استراتژی معاملاتی

می توان این صندوق ها و پایه های عملکردشان را به چهار نوع تقسیم نمود که عبارت اند از:

• رویداد محور (event-driven)
• ارزش نسبی (relative value)
• کلان (macro)
• پوشش ریسک سهام (equity hedge)

1- استراتژی های رویداد محور:

همانطور که از اسم این گونه از هج فاند معلوم می باشد، این صندوق به دنبال به دست آوردن سود از رخدادها، در کوتاه مدت است. این رخدادها ممکن است، تملکی جدید یا از نو شدن ساختار کلی در یک شرکت باشد، که اثر آن تاثیر شرکت مذکور بر روی سایر شرکت ها می باشد. به اختصار چند مورد از آن را شرح می دهیم:

آربیتراژ ادغام:

این استراتژی زمانی رخ می دهد که یک شرکت اعلام می دارد که قصد تملک (خریدار) یا ادغام با شرکت دیگر را دارد. سهام شرکت مورد تملک خریداری و شرکت نوپا عضوی از آن می شود و همچینی در ادغام سهم شرکت سرمایه گذار را می فروشد تا بخشی از شرکت جدید شود یا به عبارت دیگر متحدی را با خود همراه می کند. در این حالت مدیر هج فاند انتظار دارد، شرکت سرمایه گذار، برای خرید شرکت متحد جدید، بهای زیادی را بپردازد، این در مزایای صندوق پوشش ریسک حالیست که بخش عمده این بها از طریق قبول بدهی های شرکت جدید تامین شود.

تجدید ساختار:

در این استراتژی هدف و مقصود بر روی شرکت های ورشکسته یا در حال ورشکستگی می‌باشد. هج فاندها سعی دارند تا از راه های مختلف با بهره جویی از سهم این گونه شرکت ها کسب سود و بهره نمایند. در این امر امکان دارد که هج فاند در یک عملکرد نه چندان ساده، اوراق بدهی با اولویت بالاتر را بخرد و اوراق بدهی سوخته را بفروشد. به بیان دیگر امکان دارد، سهم ممتاز شرکت را خریده و سهم عادی را بفروشد.

سهامدار مخالف:

این گونه استراتژی توسط هج فاند زمانی پیش می آید که با خریدن درصد بالایی از سهم یک شرکت بخواهد بر روی خط مشی آن شرکت اثر گذاری کند.

موقعیت های خاص:

لازم است بدانیم این سبک هم، تمرکز بر سهم شرکت هایی دارد که درگیر تجدید ساختار، آن هم به غیر از ادغام تملک یا ورشکستگی هستند.

هج فاند

2- استراتژی های ارزش تناسبی:

این نوع عملکرد، در پوشش ریسک به دنبال سودآوری به وسیله قیمت گذاری نامعقول بازار، در مورد چند اوراق مرتبط است. ضمن آنکه هدف این است که با سپری شدن مدت زمانی ترجیحاً کوتاه، قیمت‌های نامعقول، معقول گردند. برای مثال:

• تبدیل آربیتراژ اوراق با ثبات درآمد: این روش در راستای کسب سود از قیمت‌گذاری نامعقول اوراق قرضه، قابل تبدیل به سهام است.
• اوراق با ثبات درآمد با پشتیبانی دارایی: مقصود این استراتژی‌ها بر ارزش نسبی بین انواع اوراق با درآمد ثابت با پشتوانه دارایی (ABS) و اوراق رهنی (MBS) می باشد.
• اوراق ثبات درآمد معمول: این استراتژی با بهره جویی از اوراق بدهی دو شرکت مجزا، یکی اوراق شرکتی و دیگری اوراق دولتی می‌باشد.

3- استراتژی های کلان:

هج فاندهایی از این نوع عملکرد بهره‌وری می کنند تا با نگرش کل به جزء بتوانند سعی در شناسایی سیر بازارهای مالی جهان کنند. در حالت کلی این صندوق ها، معاملات خود را در بازارهای سهام، اوراق بدهی، ارز و کالا انجام می دهند. هج فاندهای کلان با بهره جویی از پارامترهای کلان اقتصادی، سیر کلی بازار را بررسی می کنند و جهت کسب سود، وارد موقعیت های داد و ستد می شوند.

4- استراتژی های پوشش ریسک سهام:

لازم است بدانیم که اولین نوع هج فاندهای بازار به حساب می آیند. این صندوق ها با دقت بر بازارهای سهام، به موقعیت‌های ترید سهام و مشتقه دست پیدا می کنند. چند نمونه از آن را بررسی می کنیم:

• رشد بنیادی: در این نوع رشد، سهامی که از نظر بنیادی قوی هستند، شناسایی شده و به منظور دست یابی به رشد زیاد قیمت، خریداری می شوند.
• ارزش بنیادی: صندوق در این عملکرد، سهامی را شناسایی می کند که ارزش ذاتی و درونی آن، بیشتر از قیمت فعلی می باشد.
• بخش مشخص: در این عملکرد هج فاند اقدام به فعالیت تخصصی در یک صنعت می نماید.

هج فاند

راهبردهای مورد بهره وری هج فاند

همان طور که اذعان داشتیم، مهمترین وجه تمایز هج فاندها آن است که ابزارهای مالی متفاوتی محسوب می شوند که این صندوق ها در ادغام سرمایه‌های خود گنجانده اند. این گونه از صندوق‌ها در اندوخته‌های مالی و ابزارهایی سرمایه‌گذاری به انجام می رسانند که صندوق‌ها و سرمایه‌گذاری‌های دیگر، آن‌ها را لحاظ نمی کنند. در ادامه ی این بحث به مواردی از این ابزارها و راهبردهای سرمایه ‎گذاری در رمز ارزهای این صندوق ها اشاره خواهیم کرد:

بهره جویی از فروش استقراضی:

باید دانست فروش استقراضی به معنای این است که شخصی سهامی را که در زمره ی مالکیت شخص دیگری است را از او طلب و قرض نماید و با این دید که با کاهش قیمت سهم، آن را در بازار بفروشد و پس از گذشت زمان مورد نظر، آن را خریداری نموده و به مالک سهم برگرداند. در صورت افت قیمت، ‌ما به التفاوت قیمت داد و ستد سهم، سود شخص خواهد بود. صندوق‌های پوشش ریسک از این ابزار در شرایط رکود بازار بهره جسته و سهامی را که در زمره ی مالکیت صندوق نیست، به رهن و اجاره خود در آورده و در بازار فروخته و از افت قیمت سهم،‌ سود می‌برند.

سرمایه گذاری در ابزارهای مالی معاملات مشتقه:

باید بدانیم ابزارهای مالی مشتقه همانند قراردادهای اختیار ترید و آینده،‌ ابزارهای مالی محسوب می شوند که ارزش آن‌ها برمبنای سایر اوراق بهادار همانند سهام شرکت‌ها، معین و مشخص می گردد. اما صندوق‌های پوشش ریسک یا هج فاند با سرمایه گذاری در این ابزارها، طیف گسترده‌ای از اندوخته ها را لحاظ کرده و از فرصت‌های سودآوری آن‌ها بهره وری می‌کنند.

بهره جویی از آربیتراژ:

آربیتراژ در بازارهای مالی، اصطلاحاً به معنی فرصت‌های کسب سود از ما بین دو قیمت می باشد. مدیران Hedge Fund، با بهره جویی از تخصص، همواره در حال پیداکردن بازارهای مالی گوناگون و دستیابی به فرصت‌های قیمت گذاری می‌باشند که تشخیص آن برای دیگران دشوارتر است. شناسایی و تشخیص درست و به‌موقع سرمایه‌گذاری در این فرصت‌ها، سودهای هنگفتی را برای آن‌ها ایجاد می‌کند.

سرمایه گذاری در اوراق بهاداری با ارزش کمتر از خود

باید بر این امر واقف آییم که بسیاری از سهام ها در بازارهای مالی، از میزان ارزش واقعی و ذاتی خود کمتر قیمت‌گذاری می شوند و همین امر موجب آن می‌شود که مورد توجه عموم قرار نگیرند. صندوق‌های پوشش ریسک یا هج فاند با تشخیص این گونه از سهام، ضمن اخذ سود سرمایه گذاری خود،‌ موجب رشد و بالا رفتن قیمت این اوراق نیز می‌شوند.

سرمایه گذاری در بازارهای جدید و نوپا:

با توجه به ماهیت و ذات هج فاندها، سرمایه گذاری بر روی سهام یا سایر ابزارهای نوظهور و نوین در بازار که رشد نوسانی فراوانی را تجربه می کنند و مستعد تورم هستند،‌ امکان‌پذیر می باشد.

سرمایه‌گذاری در بازارهای موازی:

باید دانست یکی دیگر از خصیصه‌های برجسته این صندوق‌ها، سرمایه‌گذاری بی حد و حدود در بازارهای خارج از بازار سرمایه (موازی) همچون املاک و مستغلات، طلا و کسب‌وکارهایی که به نسبت پر خطر می باشند، است.

ساختار اهرمی:

صندوق‌های پوشش ریسک، یک خصیصه ی مختص به خود دارند و آن، امکان بهره‌مندی از اهرم‌های 10 برابری است. به طور مثال با جذب 10 دلار سرمایه اولیه، بانک به آنان 90 دلار وام خواهد داد. در نتیجه می توانند 100 دلار سرمایه‌گذاری کنند. لازم است بدانیم که بدین معنا می باشد که با از بین رفتن 10 دلار سرمایه، در واقع صندوق 100 دلار متضرر خواهد شد.

هج فاند

مزایا و معایب

هج فاند نیز دارای مزایا و معایبی است که در ذیل به طور مختصر به شرح آنها می‌پردازیم.