تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

بنابراین، توکن ذاتاً طوری طراحی شده است که در یک بلاک چین خاص مبادله شود و با آن سازگار باشد. اما یک سکه از نظر فنی بلاکچین خودرا دارد، ما ممکن است در مورد “توکن های ETH” صحبت کنیم اما برعکس آن درست نیست. یک توکن یک سکه نیست، حتی اگر آن عبارت در نام آن آمده باشد.

تفاوت شت کوین، آلت کوین و میم کوین

ارزهای دیجیتال متعددی امروزه در بازار با قیمت‌های مختلفی وجود دارند. تیم‌های توسعه‌دهنده جدیدی تشکیل می‌شوند تا ارزهای دیجیتال جدیدی را تولید کنند که هدف همه آن‌ها ماندن در کوی رقابت با سایر ارزهای دیجیتال می‌باشد. رمز‌ارزهای جدید معمولاً ویژگی‌های بهتری نسبت به ارزهای دیجیتال قدیمی دارند یا از فناوری بلاک چین پیشرفته‌تری پشتیبانی می‌کنند. در حال حاضر بیش از 18 هزار ارز دیجیتال وجود دارد که شناختن و فهمیدن اینکه تک تک آن‌ها چی هستنند و چه کاربردی دارند به این راحتی‌ها نیست. از این رو بهتر است که سرمایه‌گذار با اصطلاحات و رمزارزهای محبوب آشنایی داشته باشد. 3 اصطلاح مهم و رایج که در این عرصه نظیر شت کوین(Shit Coin)، میم کوین(Mime Coin) و آلت کوین(Alt Coin) وجود دارد. در ادامه مقاله قصد داریم به توضیح این 3 اصطلاح و به بررسی تفاوت شت کوین، آلت کوین و میم کوین بپردازیم، پس با ما همراه باشید.

شت کوین چیست؟

واژه یا اصطلاح شت کوین به آن دسته از ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که هدف یا ماهیت مشخصی ندارند. این گونه از ارزهای دیجیتال معمولاً برای مقاصد کلاه برداری در این عرصه استفاده می‌شوند. بنابراین اگر قصد سرمایه‌گذاری بر روی یکی از این کوین‌ها را دارید، بهتر است که تفاوت شت کوین، آلت کوین و میم کوین را بدانید. اکثر افرادی که در بازارهای ارز دیجیتال فعالیت دارند، مفهوم آلت کوین و شت کوین را نمی‌دانند و اغلب این دو را به جای یکدیگر به کار می‌برند. این اصطلاح بیشتر در جهت ضربه زدن یا ایجاد بار منفی برای هر رمزارزی به غیر از بیت کوین استفاده می‌شود، بنابراین به هر رمزارز دیگری به غیر از بیت کوین می‌توان اصطلاح شت کوین را اختصاص داد.

عموماً ارزهای دیجیتالی که بدون بهره‌گیری از هر نوع فناوری جدید یا پیشرفته‌ای تولید و روانه بازار می‌شوند که قیمت‌های آنان بر اساس حدس و گمان است شت کوین گفته می‌شود. از معروف ترین شت کوین‌های موجود در بازار می‌توان به Hungry Bear، Wax، SafeMoon و DogeCoin اشاره کرد.

آلت کوین چیست؟

مفهوم و اصطلاح آلت کوین به آن دسته از ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که بعد از رمزارز بیت کوین تولید شده‌اند. بنابراین تمام ارزهایی که بعد از بیت کوین تولید شده‌اند را آلت کوین می‌نامند که همگی برای اینکه به جایگزینی برای بیت کوین تبدیل شوند، تولید و روانه بازار شده‌اند. دلیل تولید آلت کوین‌ها این بود که ارز دیجیتال بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال پیشرفت چشمگیری و محبوبیت زیادی بین کاربران پیدا کرده بود. کوین‎های جدیدی هم که بعد از بیت کوین ساخته شدند همگی از فناوری‌های جدید و پیشرفته‌تری استفاده می‌کردند که برای کاربران جذاب بود. همه ارزهای بعد از بیت کوین با مفهوم این‌ که بعد از این آلت کوین دیگر خبری از آلت کوین‌های جدیدی نیست روانه بازار می‌شدند.

همه آلت‌ کوین‌هایی که بعد از بیت کوین تولید می‌شدند در چارچوب ارز دیجیتال بیت کوین می‌باشند و همگی تا حدودی شبیه به هم هستند. آلت کوین‌ها یکی پس از دیگری با استفاده از روش‌های کارآمدتری و ایجاد راهی برای کاهش هزینه‌های تبادلات به رقابت با بیت کوین پرداختند. از معروف ترین آلت کوین‌های موجود در بازارهای ارز دیجیتال می‌توان به اتریوم، ریپل، دش، لایت کوین اشاره نمود.

میم کوین چیست؟

تبلیغات برای ارزهای‌ دیجیتال معمولاً سبب جلب توجه سرمایه‌گذاران می‌شود به طوری که گاهاً سبب فروش و مشهور شدن یک شبه رمزارز می‌شود. اصطلاح یا واژه میم کوین تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها برای ارزهای دیجیتالی استفاده می‌شود که توسط افراد معروف در یوتیوب یا اینترنت تبلیغ می‌شود و صرفاً تقلیدی از ارز دیجیتالی دیگر است. به عنوان مثال ارز دیجیتال شیبا اینو در سال 2013 تحت تقلیدی از ارز دیجیتال دوج کوین و الهام گیری از سگ ژاپنی شیبا اینو وارد بازارهای ارزهای دیجیتال شد. قیمت میم کوین‌ها به دلیل اثر گیری از افراد تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها مشهور جامعه بسیار ناپایدار است و به یکبار ممکن است قیمت آن کاهش زیادی پیدا کند. شاید این سوالی باشد که برای شما پیش آمده است که دوج کوین بخریم یا شیبا برای فهمیدن این موضوع می‌توانید مقاله آن را مطالعه نمایید.

ایلان ماسک مدتی پیش در توییتر با انتشار متنی مبنی بر اینکه دوج کوین سگ و کاربر دارد درحالی که بقیه ارزهای دیجیتال ندارند، این رمزارز را مسخره و سبب سقوط قیمت آن شد. میم کوین‌ها غالباً در تعداد بسیار زیادی یا نامحدودی تولید می‌شوند، مثلا تعداد ارز دیجیتال شیبا اینو در بازار برابر با 1 کوادریلیون(عدد یک با 15 صفر) می‌باشد یا ارز دوج کوین سقف عرضه ندارد. بنابراین یکی دیگر از دلایلی که میم کوین‌ها قیمت پایینی دارند این است که مکانیسم توکن سوزی یا سقفی برای آن‌ها مطرح نمی‌شود.

میم کوین‌ها در وضعیت خوبی قرار ندارند به عنوان مثال ارز دیجیتال شیبا اینو یا دوج کوین بیشتر اوقات دچار کاهش‌ و سقوط‌های ناگهانی می‌شوند. ارز دیجیتال شیبا آینده‌ای بهتر نسبت به دوج کوین دارد، به طوری که راه بازگشت دوباره شیبا به بالای بازار چندان کار مشکلی نیست. در بخش تفاوت شت کوین، آلت کوین و میم کوین به بررسی بهتر این 3 کوین خواهیم پرداخت.

تفاوت شت کوین، آلت کوین و میم کوین

تا این بخش از مقاله تفاوت شت کوین، آلت کوین و میم کوین، هر کدام یک از این اصطلاحات رایج در بازارهای ارزهای دیجیتال را برای شما عزیزان توضیح دادیم. در ادامه قصد داریم با اشاره به مزایا و معایب هر کدام، تفاوت شت کوین، آلت کوین و میم کوین را برای شما عزیزان بازگو نماییم. یک امر مهم که بین شت کوین و میم کوین مشترک می‌باشد این است که از هردوی آن‌ها برای مقاصد کلاه برداری استفاده می‌شود. این 3 دسته از ارزهای دیجیتال را می‌توان بر روی همه کیف پول‌های ارز دیجیتال ذخیره نمود و به خرید و فروش آن‌ها پرداخت.

مزایای شت کوین

• ممکن است به طرز چشمگیری قیمت آن‌ها افزایش یابد.
• امکان دخیر‌ه‌سازی آن‌ها در حجم بالایی امکان پذیر است.

معایب شت کوین

• کاهش قیمت آن به یکباره.
• استفاده برای مقاصد کلاه برداری.
• ممکن است صرافی، دیگر از آن شت کوین پشتیبانی نکند.

مزایای آلت کوین

• رفع مشکلات رایج در بیت کوین.
• ایجاد رقابت تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها ارزهای دیجیتال با بیت کوین.
• کارمزد پایین‌تر تراکنشات.
• استفاده از فناوری‌ بلاک چین پیشرفته‌تری.

معایب آلت کوین

• امکان کلاه برداری وجود دارد، اما همانند میم کوین و شت کوین نمی‌باشد.
• ثبات قیمتی مانند بیت کوین ندارند.

مزایا میم کوین

• در صورت حمایت از سمت شخصی مهم، قیمت آن به طرز چشمگیری افزایش پیدا می‌کند.
• برای سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت مناسب می‌باشند.

معایب میم کوین

• قیمت آن بر پایه اشخاص مهم و سلبریتی‌ها می‌باشد.
• در صورت منتشر شدن توییتی منفی از یک شخص مهم همانند ایلان ماسک، قیمت آن به طرز فجیعی افت می‌کند.

جمع بندی

هر کدام از دسته‌های ارزهای دیجیتالی که به آن‌ها اشاره شد، امکان کلاهبرداری و تقلب در آن‌ها بسیار زیاد است ولی با داشتن شناخت کافی از این دسته‌ها امکان کلاه‌برداری از شما کمتر می‌شود. کاهش پیدا کردن این موضوع فقط به تجربه و شناخت سرمایه‌گذار از بازارهای ارز دیجیتال و رمزارزها بر می‌گردد، اما سرمایه‌گذاری بر روی آلت کوین‌ها بهتر و عقلانی‌تر خواهد بود چرا که براساس نظر افراد مشهور بالا و پایین نمی‌شود. در این مقاله به بررسی تفاوت شت کوین، آلت کوین و میم کوین و توضیح هر یک از این کوین‌ها پرداختیم و مزایا و معایب هر کدام را برای شما عزیزان بررسی نموده‌ایم.

فرق بین کوین ها و توکن ها

در حالی که صحبت از یک ارز دیجیتال به صورت گسترده رایج است، دو دسته اصلی از رمزارزها وجود دارند: توکن ها و سکه ها.

این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما دقیقاً به یک معنی نیستند. «سکه» واحدی از ارزش است که مختص یک بلاک چین است.

«توکن» واحدی از ارزش دارایی دیجیتال است که بلاک چین خود را ندارد. به طور مشخص، ما در مورد یک “سکه” برای بیت کوین (BTC)، کاردانو (ADA)، اتریوم (ETH) و یک توکن برای یک ارز دیجیتال با استفاده از یکی از این بلاک چین ها، به عنوان مثال، تتر (Tether) صحبت می کنیم.( USDT که هم بر پایه بلاک‌چین اتریوم است و‌هم بر پایه بلاک چین ترون و هم شبکه های داخلی‌موجود‌ در آن).

کاربردهای مختلف

درعمل ، ایجاد یک توکن بسیار ساده تر از یک سکه است. زیرا برای یک سکه، شما باید یک فناوری کامل و به ویژه یک مدل اقتصادی ایجاد کنید.
یک توکن عملا می‌تواند تنها در چند دقیقه ایجاد شود… اما مراقب باشید که میانبر استفاده نکنید: برخی از توکن‌ها یک ابزار واقعی دارند، مانند MATIC، که برای مثال برای کاهش هزینه‌های تراکنش در بلاک چین اتریوم یا Tether ایجاد شده است. که یک استیبل کوین است، یک ارز دیجیتال که قیمت آن بر اساس دارایی «دنیای واقعی»، می باشد که در این مورد تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها دلار است.

اصطلاح “استیبل کوین” تا حدی نادرست است زیرا تتر (USDT) در واقع یک توکن است و نه یک سکه. و باعث سردرگمی‌می‌شود!

بنابراین، توکن ذاتاً طوری طراحی شده است که در یک بلاک چین خاص مبادله شود و با آن سازگار باشد. اما یک سکه از نظر فنی بلاکچین خودرا دارد، ما ممکن است در مورد “توکن های ETH” صحبت کنیم اما برعکس آن درست نیست. یک توکن یک سکه نیست، حتی اگر آن عبارت در نام آن آمده باشد.

قبل از هر سرمایه گذاری اصول اولیه را بشناسید.
بنابراین مهم است که هنگام سرمایه گذاری بسیار مراقب باشید. زیرا اگر هنگام خرید در پلتفرم صرافی مانند بایننس کارمزد قابل توجهی پرداخت نکنید، ممکن است با انتقال وجه به کیف پول خود کارمزد بالایی پرداخت کرده باشید.

توکن‌های اتریوم اغلب با هزینه‌های انتقال بسیار بالایی همراه هستند. برای انتقال آنها به کیف پول خود، یک فرد باید یک کارمزد تراکنش در اتریوم (ETH) بپردازد.

تفاوت اساسی دیگر بین این دو دسته از رمزارزها این است که طبیعتاً پروژه‌ای که توسط بلاک چین انجام می‌شود کارمزد بسیار بالاتری از یک توکن ساده که ممکن است با بسته شدن آن تهدید شود، انجام می گیرد.

به عنوان مثال، زمانی که سازندگان اتریوم تصمیم گرفتند هزینه های تراکنش بلاک چین را کاهش دهند، علاقه مندان رمز ارز متیک کاهش یافتند.

برای ایجاد توکن ها نیازی به دانش برنامه نویسی نیست. برخی از سایت ها به شما این امکان را می دهند که توکن های خود را در عرض پنج دقیقه ایجاد کنید.
و کلاهبرداری های زیادی وجود دارد: برخی از سازندگان توکن تقریباً تمام توکن ها را در اختیار خود نگه می دارند و عمداً بازارها را دستکاری می کنند. آنها همچنین از استفاده از اینفلوئنسرها برای ایجاد سر و صدا در شبکه های اجتماعی دریغ نمی کنند. به همین دلیل است که همیشه توصیه می شود قبل از سرمایه گذاری در یک پروژه به طور جدی در مورد آن تحقیق کنید. با مشاوره، به ویژه، وایت پیپر پروژه.

در نهایت، متوجه خواهید شد که در مورد اتریوم چیزهای زیادی گفته شده است و در مورد سایر بلاک چین ها کم است. به یک دلیل ساده و خوب، اگر اکوسیستم های پولکادات، سولانا، کاردانو در حال رشد هستند، اکثریت قریب به اتفاق توکن ها همچنان بر اساس شبکه اتریوم هستند. و دلیل آن‌نیز این است‌که اتریوم یکی از اولین بلاک چین هایی بود که با بیت کوین رقابت کرد.
سرمایه آن امروزه بیش از 500 میلیارد دلار است. برای مقایسه، بلاک چین های سولانا و کاردانو از نظر سرمایه ده برابر کوچکتر هستند.

برای خریدارزدیجیتال و مقایسه کوین ها و‌ توکن ها با یکدیگر می توانید به خرید بیت کوین و یا خرید تتر و یا‌ دیگر رمز ارزها به سایت و‌اپلیکیشن فراچنج مراجعه کنید.

آشنایی با نحوه ساخت توکن ها و بررسی تفاوت ارزهای دیجیتال کوین و توکن

توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که از خود بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بلاک چین دیگری جا به جا می شوند. اما کوین ها دارای بلاک چین اختصاصی اند.

به ارزهای دیجیتالی که از خود بلاک چین (شبکه اختصاصی) مستقلی ندارند توکن می گویند. در این مطلب به شیوه ای کاملا آسان توضیح می دهیم که تفاوت توکن و کوین در چیست و در ادامه مزایای ساخت یک توکن به جای بلاک چین اختصاصی را مورد بررسی قرار می دهیم پس تا انتهای مطلب ما را همراهی کنید.

توکن و کوین چیست؟

توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که داخل بازارهای ارز دیجیتال، بلاک چین مستقلی از خود ندارند و روی شبکه های دیگر نظیر اتریوم جا به جا می شوند.
از این تعریف در میابیم در بازار ارز دیجیتال مهم ترین چیزی که یک توکن را با یک کوین متمایز می کند بلاک چین اختصاصی است. بر این اساس یک کوین ارز دیجیتالی است که دارای بلاک چین اختصاصی است.

اگر بخواهیم لیستی از کوین ها را به شما معرفی کنیم می توانیم بیت کوین، ریپل، کاردنو، بیت کوین کش، لایت کوین و هزاران ارز دیجیتال دیگر را نام ببریم. تمامی این کوین ها بلاک چین های اختصاصی خود را دارند.
و اما چین لینک، دای، یرن فایننس، آوی، تتر و بت به عنوان بزرگ ترین توکن های بازار شناخته می شوند.

لازم به ذکر است از بین 3800 ارز دیجیتال موجود در بازار حدود 2800 ارز در واقع توکن هستند و از خود بلاک چینی ندارند. این ارزهای دیجیتال از بلاک چین های دیگر نظیر اتریوم، ایاس، تزوس و بایننس چین استفاده می کنند. وب سایت مارکت کپ(coinmarketcap) اولین وبسایتی بود که توکن و کوین را از یکدیگر جدا کرد.

نکته: در نظر داشته باشید موارد توضیح داده شده درباره تفاوت توکن ها و کوین ها، مطابق با باور موجود در بازار بود. اگر بخواهیم نگاه کلی تری به این موضوع داشته باشیم واحدهای ارزی مستقل در شبکه اختصاصی خود نیز یک توکن به شمار می روند. به عنوان مثال اتر که یک ارز بومی شبکه اتریوم است هم به عنوان یک توکن محسوب می شود اما در بازار به عنوان یک کوین شناخته می شود.

اکثر توکن های موجود در دنیای ارزهای دیجیتال توکن های کاربردی هستند. به این صورت که تنها در اکوسیستم مربوط به یک پروژه می توان از آنها استفاده نمود و برای انجام کاربرد خاصی در یک پروژه به کار می روند.

اگر بخواهیم مثالی برای این مطلب بزنیم در نظر بگیرید در یک پروژه بلیت های مترو بین شهری را فقط بتوان با یک توکن مخصوصی خریداری کرد. در چنین حالتی آن توکن تنها برای خرید بلیت مترو کاربرد دارد و مثلا برای خرید از فروشگاه و یا خرید غذا از رستوران نمی توان از این توکن استفاده نمود.
برای طراحی و ساخت یک بلاک چین نیاز به پرداخت هزینه های بسیار بالای نجومی است. علاوه بر این ایجاد یک توکن برای توسعه دهندگان بلاک چینی بسیار آسان تر از ایجاد یک شبکه مستقل تحت یا همان بلاک چین است. بنابراین در اکثر پروژه ها می توان بدون نیاز به ساخت بلاک چین، ارز دیجیتال(توکن) مورد نیاز خود را ایجاد کرده و از آن برای انجام اهدافشان استفاده کنند.

معمولا در پروژه هایی که توسعه دهندگان آن هدف توسعه یک بلاک چین خاصی را دارند ابتدای کار از یک بلاک چین واسطه استفاده می کنند و با کمک آن توکن مورد نیاز خود را ایجاد کرده و با پیش فروش آن مانند عرضه اولیه سکه در ازای پول کلی یا دیگر ارزهای دیجیتال توکن های خود را قبل از راه اندازی و اجرای پروژه می فروشند.

علاوه بر این تعدادی از توکن ها بعد از اینکه به اندازه کافی رشد و توسعه یافتند با راه اندازی بلاک چین اختصاصی خود به کوین تبدیل می شوند.

یکی از تفاوت کوین ها با توکن ها در این است که هر کدام از کوین ها می توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند اما توکن ها تنها روی کیف پول بلاک چین میزبان خود ذخیره می شوند. برای مثال تمامی توکن های مبتنی بر بلاک چین کاردانو روی کیف پول ها و آدرس های کاردانو قابل ذخیره هستند. اما نمی توانید بیت کوین را روی آدرس کاردانو ذخیره کنید. چون بیت کوین خود به تنهایی یک کوین است.

تفاوت توکن و کوین در چیست؟

• توکن ها ارزهای دیجیتال فاقد بلاک چین اختصاصی خود هستند، اما کوین ها ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک چین اختصاصی خود را دارند.
• کوین ها تنها واسطی برای پرداخت ها و تراکنش ها هستند. اما توکن ها اکثرا کاربردی هستند و برای یک یا چند کاربرد خاص مورد استفاده قرار می گیرند.
• توکن ها تنها قابل ذخیره روی کیف پول های بلاک چین میزبان خود هستند در حالی که کوین ها آدرس ها و کیف پول های اختصاصی خود را دارند.

نحوه ساخت توکن ها چگونه است؟

توکن ها روی هر شبکه بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان های برنامه نویسی سطح بالا استفاده می کند قابل ایجاد هستند. بلاک چین اتریوم هم اکنون بیش از 80 درصد توکن های بازار را میزبانی می کند. بایننس چین، ایاس، کازماس، تزوس و ترون به ترتیب پس از اتریوم میزبان توکن های بازار هستند.
اگر بخواهیم ساده تر بیان کنیم، توسعه دهندگان باید بر اساس قوانین و استاندارهایی که تیم یک بلاک چین برای ساخت و ایجاد یک توکن مشخص نموده است، با استفاده از زبان های برنامه نویسی قراردادهای هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و به کمک ابزارهای موجود آن را در بلاک چین مورد نظر پیاده سازی نمایند. به عنوان نمونه، سالیدیتی زبان برنامه نویسی مورد استفاده برای ایجاد توکن در اتریوم است و استاندارد اصلی بلاک چین اتریوم جهت ساخت توکن ERC-20 نام گذاری شده است.

ساخت یک توکن زمان زیادی نیاز ندارد و تنها در کمتر از یک ساعت و با پرداخت هزینه ها بسیار اندک (کارمزدهای شبکه) قابل انجام است. اما این را در نظر داشته باشید ارزش یک توکن صرفا با ایجاد آن قابل تضمین نیست.
به بیان دیگر ساخت یک توکن کار بسیار آسانی است اما توکن های بدون هدف و کاربرد فاقد ارزش هستند.
لازم است بدانید از آنجا که ساخت توکن های بی ارزش و بدون کاربرد بسیار آسان است روشی برای کلاهبرداری ها ایجاد کرده است. به این صورت که گاها کلاهبردان امکان مبادله توکن های بی ارزش را با پول های واقعی فراهم می کنند.
توکن هایی دارای ارزش هستند که در یک یا چند پروژه کاربردی قابل استفاده باشند و در لیست صرافی های معتبر افزوده شوند که به هیچ عنوان کار آسانی نیست.
حدود بیش از 90 درصد توکن های عرضه شده در بازار فاقد ارزش هستند و بازار هدف و کاربرد مشخصی ندارند. این توکن ها صرفا با هدف پر کردن جیب سازنده آنها طراحی شده اند.
نمونه ای از کلاهبرداری ها در سال 2017 صورت گرفت و آن سال به جنون ICO ها مشهور شد. در آن سال کلاهبرداران با پیش فروش توکن های خود به افراد ناآگاه سرمایه گذار چند میلیون پول به جیب زدند. بر اثر انفجار حباب بازار در سال 2018 کلیه آن تکون ها فراموش ده و هیچ گاه حتی به قیمت اولیه خود نرسیدند.

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال چیست؟

مزایای استفاده از توکن چیست؟

مهم ترین مزیت استفاده از توکن ها به جای ایجاد یک بلاک چین مجزا صرفه جویی در وقت و هزینه آنها برای ساخت توکن است.
از آنجا که ایجاد یک شبکه بلاک چین زمان بر است و نیاز به هزینه های زیادی دارد اکثر توسعه دهندگان اول کار توکن خود را روی یک شبکه بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده سازی می کنند و سپس با جذب سرمایه به صورت خصوصی یا عمومی و افزودن آن به صرافی ها، سرمایه و زمانبندی مورد نظر خود را به دست می آورند. در این زمان می توانند شبکه بلاک چین اختصاصی خود را راه اندازی کنند. سپس توکن ها را به بلاک چین خود منتقل کنند. ترون یک نمونه ارز دیجیتال است که در اول کار به صورت توکن اتریومی روی شبکه بلاک چین اتریوم عرضه شد و پس از ایجاد شبکه بلاک چین ترون به شبکه اصلی خودش منتقل شد.
در بسیاری از موارد در پروژه ها نیازی به ایجاد و پیاده سازی یک بلاک چین اختصاصی وجود ندارد. در چنین حالتی پروژه ها می توانند از امنیت بلاک چین میزبان خود بهره گیرند. توکن بومی پروژه چین لینک در حال حاضر بر روی شبکه اتریوم قرار دارد و به خوبی کار می کند. پروژه چین لینک از حساسیت بالایی برخوردار است و امنیت بالای شبکه اتریوم این اطمینان خاطر را برای این پروژه فراهم می آورد. ارز دیجیتال تتر همانطور که در مقالات قبلی هم توضیح دادیم یک استیبل کوین با پشتوانه دلاری است که قیمت آن همیشه یک دلار است و هدف از ایجاد آن حفاظت از سرمایه گذاران در برابر نوسانات ارزهای دیجیتال است. پروژه بزرگ تتر نیز از بلاک چین اتریوم استفاده می کند. این پروژه با قرار دادن توکن های خود روی تعدادی از بلاک چین های امن ضرورتی در استفاده از بلاک چین اختصاصی نمی بیند.

در این مطلب به طور کامل با توکن ها و تفاوتشان با کوین آشنا شدیم. توکن ها در واقع ارزهای دیجیتالی هستند که از خود بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بلاک چین دیگری میزبانی می شوند. و از کیف پول های بلاک چین میزبان استفاده می کنند. اما اگر بخواهیم یک تعریف کلی در نظر بگیریم به هر واحد ارزی که در یک شبکه بلاک چین قرار دارد توکن می گویند. توکن ها از طریق کدهای برنامه نویسی و با تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها قراردادهای هوشمند ساخته می شوند. مزیت اصلی استفاده از توکن ها به جای ایجاد بلاک چین کاهش وقت و هزینه است.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن (Token) یکی از اصطلاحات حوزه رمزارزهاست که قطعاً‌ یک بار هم که شده، نامش را شنیده‌اید. اما توکن چیست و این اصطلاح را به چه چیزهایی می‌توان نسبت داد؟ بسیاری هم هستند با شنیدن نام توکن و کوین (Coin) یا سکه، گیج می‌شوند و نمی‌دانند کدام کلمه را به کدام دارایی نسبت دهند. در این مطلب قصد داریم به تمام این سؤالات پاسخی جامع ارائه دهیم و تفاوت میان توکن و کوین را زیر ذره‌بین ببریم.

• 1) توکن چیست؟
• 2) تفاوت توکن و کوین
• 3) انواع Token ها
• 4) چگونه توکن بسازیم؟
• 5) جمع‌بندی

توکن چیست؟

بگذارید ابتدا با تعریفی از کلمه «توکن» آغاز کنیم؛ قطعاً دانستن معنی این کلمه می‌تواند به درک بهتر مفهوم آن کمک کند.

توکن در لغت به معنای «نماد» یا نماینده چیزی در دنیای واقعی یا مجازی است. برای فهم بهتر مفهوم توکن، می‌توان آن را با «کوپن» یا «ژتون» غذا مقایسه کرد. در واقع ژتون‌ها یک تکه کاغذ هستند که شما می‌توانید به ارائه آن به آشپزخانه، مقدار مشخصی غذا دریافت کنید.

در دنیای بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال هم توکن‌ها کاربردی مشابه دارند. وقتی که توکنی را در اختیار دارید، یعنی مقدار مشخصی از یک دارایی یا حق انجام عملیاتی به خصوص را دارید؛ مثلاً‌ وقتی که می‌گوییم فردی ۱ توکن اتر در اختیار دارد، یعنی برابر با یک اتر دارایی در مالکیت اوست.

گاهی اوقات این توکن‌ها نماینده حقی خاص هستند. مثلاً در برخی بلاک‌چین‌ها،‌ با ارائه Token خود، این حق برای شما وجود دارد که در رأی‌گیری‌های شبکه شرکت کنید.

در برخی دیگر از موارد، توکن تنها یک کاربرد خاص دارد و نمی‌توان از آن در جای دیگر استفاده کرد. این استفاده دقیقاً مشابه کوپن‌هاست. مثلاً شما با کوپن دریافت کالا از تعاونی، نمی‌توانید لوازم خانگی بخرید!

به‌طور کلی و در کاربرد عام، توکن به ارزهای دیجیتالی اطلاق می‌شود که بلاک‌چین مخصوص به خود را ندارند. مثلاً یک ارز مبتنی بر اتریوم، با وجود این که دارای ارزشی مستقل است، اما همچنان یک Token به حساب می‌آید.

فراموش نکنید که دسته‌بندی توکن و کوین به دو شیوه متفاوت، تنها یک ذهنیت حاکم بر بازار است؛ چراکه ارز دیجیتالی نظیر اتریوم با این که در بلاک‌چین مخصوص خود فعالیت می‌کند، اما همچنان یک توکن به حساب می‌آید و در واقع بیانگر ارزشی معادل یک واحد اتریوم است.

تفاوت توکن و کوین

برخی منابع تفاوت‌های میان کوین‌ها و توکن‌ها را در چند دسته‌بندی مختلف جای داده‌اند. مثلاً آن‌ها تتر را یک توکن و بیت‌کوین را یک کوین یا سکه دسته‌بندی می‌کنند. جهت آشنایی بیشتر با این دو، خواندن مقاله تتر چیست؟ و مقاله بیت کوین چیست؟ را به شما پیشنهاد می دهیم.

در این طبق‌بندی، Token به ارز دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین اختصاصی نداشته باشد. همان طور که در مثال بالا گفتیم، توکن تتر، روی بلاک‌چین‌های مختلفی غیر از بلاک‌چین مخصوص خود فعالیت می‌کند. در سوی دیگر بیت‌کوین را داریم که روی بلاک‌چین خود فعالیت می‌کند و هر واحد بیت‌کوین در شبکه خود کاربرد دارد.

در این طبقه‌بندی، توکن‌ها دارای کاربردهایی سوای پرداخت هستند و می‌توان از آن‌ها در بخش‌های مختلفی استفاده کرد.

توکن‌ها را عموماً می‌توان در چندین کیف پول مختلف ذخیره کرد و یک کیف پول ویژه و اختصاصی برای آن‌ها نمی‌توان یافت. این در حالی است که Token هایی که دارای بلاک‌چین‌های اختصاصی هستند، کیف پول‌های مخصوصی دارند که تنها از آدرس‌های همان بلاک‌چین پشتیبانی می‌کند.

هزینه ساخت، یکی دیگر از تفاوت‌های میان کوین‌ها و توکن‌هاست؛ شما می‌توانید با پرداخت یک هزینه کم که عمدتاً کارمزد شبکه است، چندین هزار Token ایجاد کنید و نامی که دلتان می‌خواهد را روی آن بگذارید. صد البته نباید انتظار داشته باشید این توکن‌ها دارای ارزش باشند.

بسیاری از طرح‌های کلاهبرداری هم به همین شیوه و با استفاده از سازوکار ساخت و ایجاد توکن اجرا می‌شوند. در این روش، مهاجم و کلاهبردار، به جای آن که برای اجرای طرح خود به سراغ ساخت یک بلاک‌چین پرخرج برود، با چند کلیک ساده، هزاران توکن بی‌ارزش می‌سازد و آن را به سرمایه‌گذاران از همه جا بی‌خبر می‌فروشد.

انواع Token ها

توکن‌ها را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد:

• توکن مثلی (Fungible Token)

توکن مثلی

دسته‌بندی مثلی و غیرمثلی‌بودن به نوع عرضه آن‌ها بستگی دارد. توکن‌های مثلی به انواعی از توکن‌ها گفته می‌شود که هر واحد از آن‌ها تفاوتی با دیگر ندارد؛ یعنی هر Token دقیقاً مشابه Token دیگری است.

مثلاً یک توکن تتر با توکن دیگر تتر هیچ تفاوتی ندارد و هر دو دارای ارزشی یکسان هستند. توکن‌های مثلی را می‌توان با یکدیگر تعویض کرد. مثلاً شما اگر یک واحد تتر به دوستتان بدهید و یک واحد تتر از او بگیرید، هیچ تفاوتی در میزان ارزش دارایی شما ایجاد نمی‌شود.

توکن‌های مثلی مثل اسکناس‌هایی هستند که هر روز از آن‌ها استفاده می‌کنیم. یک اسکناس ۵ هزار تومانی، دقیقاً شبیه به تمام اسکناس‌های ۵ هزار تومانی دیگر است.

توکن غیرمثلی

توکن‌های غیرمثلی همان طور که از نامشان پیداست، هر یک دارای ویژگی‌های خاصی هستند که آنها را منحصربه‌فرد می‌کند.

این روزها که بازارهای NFTها داغ است، نقاشی یک هنرمند مشهور که به‌صورت Token درآمده، میلیون‌ها دلار ارزش دارد. هر کسی که آن را در اختیار دارد، مالک آن است. در ارتباط با توکن‌های غیرمثلی باید گفت که هر یک از این توکن‌ها قیمتی متفاوت دارند که بسته به عوامل مختلفی نظیر کمیابی، خالق آن و … تعیین می‌شود.

مثلاً اگر ساتوشی ناکاموتو روزی بیاید و یک Token غیرمثلی درست کند، حتی اگر یک تصویر سفید خالی باشد، باز هم ارزش آن بسیار بالا و شاید در حد چند صد میلیون دلار باشد؛ چراکه ارزش این Token به‌دلیل آن است که ساتوشی ناکاموتو آن را خلق کرده است.

توکن‌های غیرمثلی را می‌توان به یک هزار تومانی تشبیه کرد که یک شخص خیلی معروف نظیر یک خواننده یا بازیگر روی آن امضا کرده باشد. شما می‌توانید این اسکناس هزار تومنی را خیلی بیشتر از ارزش واقعی آن بفروشید.

توکن‌های کاربردی

توکن کاربردی عموماً برای پرداخت هزینه‌هایی خاص در یک شبکه استفاده می‌شود و برای امر پرداخت‌ها استفاده می‌شود. مثلاً اگر شما برای استفاده از خدمات یک پلتفرم بلاک‌چینی، مجبور به پرداخت Token همان شبکه باشید، در واقع نوعی توکن کاربردی است.

شایان ذکر است که ارزش این گونه توکن‌ها بر اساس مقبولیت پروژه و میزان استفاده از آنها یا به‌عبارت دیگر تقاضا و عرضه آنها تعیین می‌شود.

توکن حاکمیتی

توکن‌های حاکمیتی همان طور که از نامشان مشخص است، نقشی تعیین‌کننده در تصمیماتی دارند که در یک شبکه اعمال می‌شوند.

مثلاً در پلتفرمی نظیر یونی سواپ، زمانی که توسعه‌دهندگان شبکه بخواهند تغییری در کدها اعمال کنند، باید آن را در میان جامعه یونی سواپ به رأی بگذارند. هر کسی که یک توکن یونی سواپ داشته باشد، یک حق رأی برای شرکت در این رأی‌گیری دارد و می‌تواند در سرنوشت پروژه دخیل شود.

توکن اوراق بهادار

در صورتی که شما با در اختیار داشتن یک توکن، سهمی از یک شرکت یا فعالیت خاص را در اختیار بگیرید، Token شما توکن اوراق بهادار است و مانند اوراق بهادار و سهام، حق مالکیت یک شرکت یا نهاد را به شما می‌دهد.

توکن‌های اوراق بهادار معمولاً در بستری قانون‌گذاری‌شده و در شبکه‌های بلاک‌چینی خصوصی فعالیت می‌کنند. این گونه توکن‌ها عموماً در پلتفرم‌های متمرکز نظیر کارگزاری‌ها نگه‌داری می‌شوند.

چگونه توکن بسازیم؟

راحت‌ترین روش ساخت، استفاده از شبکه اتریوم است. در حال حاضر بسیاری از توکن‌های موجود با استفاده از شبکه اتریوم ساخته شده‌اند.

برای ساخت توکن تنها کافی است دانشی پایه از زبان برنامه‌نویسی بلاک‌چین موردنظرتان داشته باشید. نباید فراموش کرد که برای ساخت Token بلاک‌چین مورد نظر هم باید چنین قابلیتی را تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها برای شما فراهم کرده باشد.

بلاک‌چین‌هایی که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کنند و امکانات توسعه پروژه‌ها در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهند، راهی ساده برای ساخت توکن‌ها هستند.

همان طور که در بالا گفتیم، صرف ایجاد یک Token به منزله ارزشمندبودن آن نیست. مقبولیت و کاربرد Tokenموردنظر شما که به ایده اولیه و نحوه اجرای آن در قرارداد هوشمند بستگی دارد، تضمین‌کننده ارزش توکن شماست.

در حال حاضر تعداد بیشماری توکن را می‌توان یافت که در دنیای واقعی هیچ کاربردی ندارند و هیچ دردی از هیچ کسی دوا نمی‌کنند. در سوی دیگر بسیاری از آنها هستند که دارای کاربرد هستند و به سبب همین کاربرد، ارزششان روزبه‌روز بیشتر می‌شود.

مثال مناسب تتر است. تتر با ایده‌ای ساده، یک Token با ارزش ثابت است که قیمت آن در نوسانات بازار تکان نمی‌خورد. همین مسئله باعث ارزشمندشدن این Token شده است و حجم بالای معاملات روزانه بازار ارزهای دیجیتال را به خود اختصاص داده است.

جمع‌بندی

در این مقاله سعی کردیم به صورت کامل تفاوت میان توکن و کوین را به شما عزیزان آموزش دهیم. Token به ارز دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین اختصاصی نداشته باشد. به عنوان مثال، توکن تتر، روی بلاک‌چین‌های مختلفی غیر از بلاک‌چین مخصوص خود فعالیت می‌کند. در مقابل، کوین‌ها عموماً بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند. از جمله کوین‌های با بلاک‌چین اختصاصی می‌توان به بیت کوین و اتریوم اشاره کرد.

توکن ارز دیجیتال چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

درک تفاوت بین کوین و توکن یک دغدغه مهم در زمینه ارز های رمزنگاری شده است. اگرچه هر دو تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر به کار می روند، اما به دو مفهوم متفاوت در اکوسیستم ارز دیجیتال اشاره دارند. البته که استفاده از این اصطلاحات به جای یکدیگر گناه کبیره نیست، اما برای درک بیشتر در مورد آینده ارز دیجیتال و بلاک چین، باید درک واضحی از تفاوت کوین و توکن داشته باشید.

در این مقاله به توضیح مفهوم کوین و توکن پرداخته و انواع هر یک را پرداخته و همچنین وجه اختلاف این دو اصطلاح را بررسی می کنیم. پسنهاد می کنم مطالعه این مطلب آموزشی را از دست ندهید.

فهرست عناوین:

توکن (Token) چیست ؟

توکن هر گونه دارایی دیجیتالی است که بر روی بلاک چین ایجاد می شود. معمولاً در بلاک چین دیگری صادر یا ضرب می شود که اغلب در کنار چندین توکن دیگر که مربوط به پروژه های مختلف هستند وجود دارد. هر کسی می تواند با نوشتن دسته ای از کد های کامپیوتری یا حتی استفاده از ابزار های خودکار به راحتی یک توکن ایجاد کند. اتریوم به عنوان متداول ترین سیستم بلاک چین برای ایجاد توکن های جدید بر بستر آن، به حساب می آید. توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند.

توکن های ارز دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟

مانند کوین های ارز دیجیتال، توکن ها نیز ارزشی را منتقل می کنند. با این حال، در بیشتر موارد، یک توکن دیجیتالی قدرت بیشتری نسبت به یک سیستم پرداخت بودن دارد. هر کسی می تواند توکن های دیجیتالی ایجاد کند تا عملکرد های خاصی را انجام دهد.

انواع توکن

توکن ها به چهار دسته تقسیم شده و به عنوان توکن‌ های اوراق بهادار، توکن های پرداختی، توکن های سهمی و توکن های کاربردی شناخته می شوند.

در فوریه ۲۰۱۸، سازمان نظارت بر امور مالی سوئیس (FINMA )، دستورالعمل هایی را برای کمک به درک مفهوم انواع توکن ها منتشر کرد. این برای افرادی بود که عملیات بررسی قانونی بودن توکن ها را بر عهده داشتند.

بیشتر توکن های صادر شده در یک ICO توکن های اوراق بهادار هستند. شخصی که آن ها را می خرد در واقع با هدف کسب سود دارایی های خود را در ICO سرمایه گذاری می کند. طبق قوانین سوئیس، با این اوراق شبیه اوراق بهادار سنتی رفتار می شود.

اگر یک توکن نشان دهنده برخی سهام یا حقوق صاحبان سهام در شرکتی باشد که آن را صادر می کند، پس یک توکن سهمی محسوب می شود. با این وجود، شرکت های کمی اقدام به چنین عرضه های اولیه کرده اند؛ چون قوانین نظارتی خاصی در مورد قانونی و غیر قانونی بودن آن وجود ندارد.

به آن ها توکن های اپلیکیشن هم گفته می شود و برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین این توکن ها کمیاب هستند؛ چون انتظار می رود بیشتر آن ها بر اساس عرضه محدودشان دارای ارزش شوند.

توکن های پرداختی هدفی جز پرداخت هزینه کالا ها و خدمات ندارند.

کوین (Coin) چیست؟

کوین یک ارز رمزنگاری شده است که بر روی بلاک چین خود اجرا می شود. همچنین از آن به عنوان “توکن بومی” بلاک چین هم یاد می شود و اغلب به عنوان روشی برای پرداخت هزینه تراکنش پروژه ها در حالی که برنامه های خود را در همان بلاک چین ایجاد می کنند، عمل می کند.

ایجاد یک بلاک چین به منابع انسانی و مالی زیادی (میلیون پوند) نیاز دارد، به این معنی که همه نمی توانند یک کوین راه اندازی کنند. با این حال، هر کسی می تواند یک توکن ایجاد کرده و نام آن را هر چیزی که می خواهد بگذارد.

معاملات کوین های دیجیتال را می توان از طرف یک شخص فرستنده به شخص دیگری که گیرنده است انجام داد. با این وجود، هیچ سکه فیزیکی در زمان ارسال و دریافت وجوه جابه جا نمی شود و همه “کوین ها” به عنوان داده هایی در یک پایگاه داده عظیم جهانی قرار دارند.

کوین های ارز دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟

کوین های دیجیتال به طور معمول شبیه سکه ها در زندگی واقعی، به عنوان پول به کار می روند. مثلا بیت کوین و لایت کوین را مثل سکه های کیف پول یا قلک در نظر بگیرید. معمولا آن ها به عنوان پول استفاده می شوند.

انواع کوین

بعضی از مهم ترین کوین های ارز دیجیتال عبارتند از:

تفاوت توکن و کوین

به طور خلاصه، بعضی از تفاوت های اساسی توکن ارز دیجیتال و کوین به شرح زیر است:

• کوین های دیجیتال شبکه بلاکچین مخصوص خود را دارند، اما توکن ها بر روی یک بلاکچین موجود ساخته می شوند.
• از کوین دیجیتال می توان برای عملیات پرداخت استفاده کرد، اما توکن ها برای نیاز های متعدد مناسب هستند.
• فرآیند ساخت کوین سخت تر از توکن هایی است که به راحتی می تواند براساس بلاکچین موجود مثل اتریوم ساخته شود.
• کوین های دیجیتال بیشتر از طریق ماینینگ توزیع می شوند، در حالی که توکن ها با ICO (عرضه اولیه سکه) معروف می شوند.
• زمانی که یک پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن های خود را به عنوان یک کوین به بلاک چین جدید منتقل کند، توکن ها در نهایت می توانند تبدیل به کوین شوند. از مثال های یک مهاجرت موفق شامل Binance Coin (BNB) ، Tron (TRX) ، Zilliqa (ZIL) است که قبلاً به عنوان توکن در بلاک چین اتریوم وجود داشت.

نکته: کوین های ارز دیجیتال می توانند برای خرید استفاده شوند، اما شما می توانید از توکن ارز دیجیتال برای موارد دیگری از جمله سرمایه گذاری، ذخیره ارزش و خرید هم استفاده کنید.

کاربرد کوین و توکن

بیشتر توکن ها برای استفاده در اپلیکیشن های غیر متمرکز یا دی‌اَپ ( dApp) ساخته می شوند. توسعه دهندگان در زمان ساخت توکن می توانند تصمیم بگیرند که چند واحد را می خواهند ایجاد کنند و این توکن های جدید کجا باید فرستاده شوند. آن ها مقداری ارز دیجیتال بومی را در بلاکچینی که روی آن توکن می سازند پرداخت می کنند.

معمولا از توکن ها برای فعال کردن ویژگی های اپلیکیشن مخصوص به آن استفاده می شود. مثلا، Musicoin یک توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم Musicoin را می دهد. این دسترسی می تواند شامل تماشای یک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس (Binance) هم توکن مخصوص به خود را دارد. وقتی کاربران با توکن (BNB) معامله می کنند، هزینه تراکنش آن ها پنجاه درصد کمتر است.

بعضی از توکن ها با هدف کاملاً متفاوت مثلا نمایش یک جسم فیزیکی ایجاد می شوند. فرض کنیم شما می خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمی توانید خانه خود را در این قرارداد هوشمند بگذارید ولی به جای آن، می توانید از یک توکن استفاده کنید که مُعرفِ خانه شما باشد. ( برای اطلاعات بیشتر در این زمینه مقاله بلاکچین چیست؟ قسمت قرداد های هوشمند را مطالعه نمایید)

مثال دیگر در این مورد، توکن (WPR) است که به انرژی الکتریکی مربوط می شود. پروژه WePower یک برنامه dApp است که به کاربران اجازه می دهد با استفاده از قرارداد های هوشمند، برق را در شبکه بلاکچین خرید و فروش کنند. توکن آن به نام (WPR) مقدار مشخصی از انرژی الکتریکی را نشان می دهد.