تعریف سرمایه گذاری

نکته‌ی قابل توجه این است که شما با تنوع‌بخشی نمی‌توانید کل ریسک سبد خود را از بین ببرید، اما می‌توانید آن را کم کنید.

تعریف سرمایه گذاری

صندوق سرمایه‌گذاری، محلی برای سرمایه‌گذاری غیرمستقیم در بازارهای مالی است. در تعریف تئوریک، صندوق سرمایه گذاری مجموعه ای از سرمایه است که تعدادی از سرمایه گذاران فردی به آن می پردازند و برای سرمایه گذاری جمعی در سهام و اوراق بهادار استفاده می شود.

این صندوق‌ها برای افرادی که قصد دارد به صورت غیرمستقیم در بورس سرمایه گذاری کنند یا اینکه زمان و اطلاعات کافی برای سرمایه گذاری مستقیم را ندارند مناسب است. سپردن سرمایه به صندوق‌های سرمایه‌گذاری با توجه به تضامین قانونی موجود و افراد خبره در این حوزه، ریسک ورود مستقیم و از دست دادن سرمایه در بازارهای مالی را به شدت کاهش می‌دهد.

یک صندوق سرمایه گذاری با توجه به تعریف آن می‌تواند مجموعه‌ای از سهام، اوراق مشارکت و سایر اوراق بهادار باشد. می‌توانید آن را به صورت شرکتی در نظر بگیرید که افراد مختلف، پول‌های خود را روی هم می‌گذارند و در سبدی از اوراق بهادار سرمایه گذاری می‌کنند.

واحد یا یونیت سرمایه‌گذاری چیست؟

صدها یا هزاران نفر، مبلغی از دارایی خود را نزد این صندوق‌های سرمایه گذاری می‌گذارند. مجموعه همه این مبالغ، دارایی صندوق را شکل می‌دهد. برای اینکه سهم هر فرد از این دارایی کلی و بزرگ مشخص شود و همچنین ورود و خروج به صندوق آسان باشد، مجموعه دارایی صندوق‌های سرمایه گذاری به بخش‌هایی به نام «واحد» یا «یونیت» تقسیم می‌شود که قیمتی معادل صد هزار تومان یا بیشتر دارند. بنابراین هر فرد در مراجعه به صندوق‌های سرمایه گذاری می‌تواند یک یا چند واحد را خریداری کند. هنگام خروج نیز می‌تواند یک یا چند یا همه واحدهای خود را به فروش برساند. در نتیجه، امکان سرمایه ‌گذاری با مبالغ اندک برای افراد وجود دارد. علاوه بر این، در صورت نیاز به وجه نقد، نیازی به خروج همه سرمایه از صندوق وجود ندارد و می‌توان به میزان نیاز از آن برداشت کرد، بدون آنکه به میزان تعریف سرمایه گذاری بازدهی آسیبی وارد شود.

صدور و ابطال واحد یا یونیت صندوق‌های سرمایه گذاری به چه صورت است؟

قیمت واحدهای سرمایه‌گذاری در صندوق‌های غیرقابل معامله، ۲ الی ۳ روز کاری بعد مشخص می‌شود. به همین تعریف سرمایه گذاری دلیل، هنگامی ‌که افراد برای سرمایه‌گذاری به یک صندوق مراجعه می‌کنند، از آن می‌خواهند تعداد واحد مشخصی را برایشان صادر کند. پس از گذشت ۳ روز و مشخص شدن قیمت، صندوق، واحدها را صادر می‌کند. با توجه به تغییر همیشگی قیمت واحدها، میان مبلغ پرداخت ‌شده و مبلغ واحدهای خریداری ‌شده، مابه‌التفاوتی وجود خواهد داشت که صندوق، آن را به‌حساب فرد بازگشت می‌دهد. هنگام فروش نیز، پس از ارائه درخواست فروش واحد، دو روز زمان نیاز است تا قیمت واحدها مشخص شود و واحدهای فرد فروخته یا ابطال شود.

سرمایه گذاری

سرمایه گذاری (به انگلیسی: investment) به معنی گذاشتن پول در چیزی با انتظار سود از آن است. به طور دقیق تر سرمایه گذاری تعهد پول یا سرمایه برای خرید مالی وسایل یا دارائی های دیگر، به منظور منفعت برگشتهای سودمند و مفید در قالب بهره، سودسهام یا قدردانی از ارزش وسایل (منافع سرمایه) است. آن وابسته به پس انداز یا کاهشمصرف است. در علم اقتصاد، سرمایه گذاری یعنی خرید کالایی که در حال حاضر مصرف نمی شود اما در آینده فرد به آن نیاز پیدا خواهد کرد و آن کالا برای او سودآور خواهد بود. در علم مالی، سرمایه گذاری به این معنی است که فرد یک دارایی مالی نظیر سهام را می خرد و پیش بینی می کند که آن دارایی مالی در آینده سودآور خواهد بود و قیمتش افزایش خواهد یافت، لذا با فروش به قیمت بالاتر سود خوبی به دست خواهد آورد.
ریسک
کارآفرینی
بخش خصوصی
سرمایه گذاری در بسیاری ناحیه های اقتصادی مثل حوزه مدیریت کسب وکاریادارائی و مالیه اعم از خانواده ها، بنگاه ها یا دولت ها مورد بحث قرار می گیرد. یک سرمایه گذاری شامل انتخاب توسط یک شخص یا یک سازمان مثل پانسیون سرمایه حقوق بازنشستگی، بعد از تجزیه وتحلیل یا اندیشه برای گذاشتن یا قرض دادن پول در یک چرخه، وسیله یا دارائی مثل مال، کالا، ذخیره، اوراق قرضه، مشتقات مالی (برای نمونه آتیه هاوانتخابها)، یا دارائی خارجی نام گذاری شده در پول خارجی، که سطحی از ریسک معین می کند و امکان برگشتهای تولید را در یک دوره از زمان فراهم می کند.سرمایه گذاری با ریسک کمتر ازجمع عمومی رخ می دهد. سرمایه گذاری که کاملاً تحلیل شده نباشدمی تواند ریسک آن زیاد باشد نسبت به سرمایه گذاری مالک زیرا امکان خسارت در حدود کنترل مالک نیست. تفاوت بین سفته بازی و سرمایه گذاری می تواند دقیق و باریک باشد. آن وابسته به سرمایه گذاری است که مالک به آن فکر می کند خواه هدف قرض منابع به شخص دیگر برای هدف اقتصادی است یا نه.درموردی از سرمایه گذاری به جای ذخیره کالای تولید شده یا معادل شده پول آن، سرمایه گذار انتخاب می کند به منظور استفاده آن کالا، تولید کند یک کالای بادوام برای مصرف کننده یا تولیدکننده، یا با قرض دادن کالای ذخیره شده اصلی به دیگری در مبادله برای بهره یا یک سهم از سود. در اولین مورد، شخص تولید می کند کالاهای بادوام مصرف کننده با امیدی که خدمات کالا باعث می شود که زندگیش بهتر شود. در حالت دوم شخص می آید به سوی یک بازرگان به منظور استفاده منابع برای تولید کند کالاها و خدمات را برای دیگران به امید یک فروش سود آور. حالت سوم یک وام دهنده را توصیف می کند و چهارم یک سرمایه گذار را در یک سهم از کسب و کار توصیف می کند. درهرحالت مصرف کننده یک دارائی با دوام یا سرمایه گذاری دست می آورد، و برای آن دارائی به وسیلهٔ ثبت یک بدهی معادل حساب می شود. با گذشت زمان هردو کالاها و نرخهای بهره تغییر می کند، همچنین ارزش دارائی و بدهی ها تغییر می کند. یک دارائی معمولاً خریداری شده یا به طور معادل یک در یک بانک سپرده ساخته می شود، به امید آنکه یک عملکردی در آینده یا بهره ای از آن بدست آید.کلمه موجب درلاتین VESTIS به معنی ظاهر است، و به عمل گذاشتن چیزها (پول یه خواسته دیگر نسبت به منابع) در بسته های دیگر برمی گردد. معنی اساسی این اصطلاح این است که یک دارائی نگهداری شده برای اینکه مقداری برگشت یا منافع سرمایه دارد. آن یک دارائی است که به منظور برگشت های داده شده بدون هیچ کاری روی دارائی انتظار داریم. اصطلاح سرمایه گذاری به طور معادل در علم اقتصاد و در امور مالی استفاده می شود. اقتصاد دانان به یک سرمایه گذاری واقعی (مثل یک ماشین یا خانه) ارجاع داده می شوند، وقتی که اقتصاددانان مالی برمی گردند به یک دارائی مالی مثل پول که گذاشته می شود در بانک یا بازار برای این است که ممکن سپس برای خرید یک دارائی واقعی استفاده شود.یکی از بازارهایی که امکان سرمایه گذاری توسذ هر فردی وجود دارد سرمایه گذاری در بورس می باشد.عموم مردم دوست دارند شغل دومی برای خود داشته باشند چرا که در وضعیت اقتصادی فعلی یک شغل پاسخگوی هزینه ها نیست و از طرفی به دلیل محدودیت های زمانی بسیاری از افراد فرصت دارا بودن شغل دوم را ندارند و به همین دلیل نیاز به یک سرمایه گذاری است که فرصت زیادی را نخواهد و از طرفی درآمد مناسبی را هم داشته باشد و این سرمایه گذاری، سرمایه گذاری در بورس می باشد .
در تئوری اقتصادیادراقتصاد کلان، سرمایه گذاری مقدار خریداری شده از کالاها در واحد زمان است که مصرف نمی شوند اما برای تولید درآینده استفاده می شوند برای نمونه شامل راه آهن یا ساختمان کارخانه. سرمایه گذاری در سرمایه انسانی شامل هزینه های آموزش بیشتر یا تمرین روی کاراست. صورت برداشتن از سرمایه گذاری به گردآوری صورت موجودی از کالاها برمی گردد که می تواند مثبت یا منفی باشد، ومی تواند متمایل یا غیر متمایل باشد. در اندازه گیری درآمد ملی و ستانده، سرمایه گذاری ناخالص (معرفی شده بوسیلهvariable I)) یک جزء ازتولید ناخالص ملی(GDP)است، که درفرمول GDP = C + I + G + NXمشخص شده که در آنC مصرف، G مخارج دولت وNXصادرات خالص است؛ بنابراین سرمایه گذاری عبارت است از هرچیزی که باقی می ماند از مخارج کل بعد از تفریق مصرف، مخارج دولت و صادرات خالص(I = GDP - C - G - NX).سرمایه گذاری ثابت شده غیر مسکونی (مثل کارخانه های جدید) و سرمایه گذاری مسکونی (خانه های جدید) ترکیب می شوند با صورت موجودی سرمایه گذاری به منظور ساختن. سرمایه گذاری خالصکاهش استهلاک از سرمایه گذاری ناخالص است. سرمایه گذاری ثابت شده خالص ارزش افزایش خالص در ذخیره سرمایه هر سال است.درسرمایه گذاری ثابت شده، مخارج درطی یک مدت از زمان (هر سال) سرمایه نیست. بعد زمانی سرمایه گذاری ازآن یک جریانمی سازد. در مقایسه، سرمایه یک ذخیره است که از جمع کردن سرمایه گذاری خالص در یک نقطه از زمان (مثلاً ۳۱ دسامبر) بدست می آید.سرمایه گذاری اغلب مدل نقاشی شده ای به صورت یک تابع از درآمد و نرخ های بهره است، توسط رابطه (I = f(Y, r. مشخص شده. یک افزایش در درآمد تشویق می کندبه سرمایه گذاری بیشتر، را در حالی که یک نرخ بهره بالاتر ممکن تشویق نکند سرمایه گذاری به طوری که آن گران تر می شود با قرض کردن پول. حتی اگر یک بنگاه برای استفاده کردن سرمایه های خودش در یک سرمایه گذاری انتخاب کند، نرخ بهره یک هزینه فرصت از برای به کار انداختن این سرمایه ها به جای قرض بیرونی مقداری از پول برای آینده معرفی می کند.
تصمیم به انجام سرمایه گذاری (همچنین دانستن اندازه بودجه سرمایه)یکی از تصمیمات اساسی در حوزه کسب وکار است:مدیران تعیین می کنند ارزش سرمایه گذاری دارائی های ی که یک واحد کسب وکار در حدود کنترل یا تصرفش تعهد می کند. این دارائی ممکن فیزیکی باشد (مثل ساختمان ها یا ماشین آلات)، لمس ناپذیر و نامحسوس (مثل حق ثبت اختراع، نرم افزار، سرقفلی) یا مالی (می بینید در زیر). دارائی ها استفاده می شوند برای تولید جاری درآمدی که اغلب با هزینه های یا جریان های ویژه همراه شده. مدیر باید معین کندارزش حال خالص سرمایه گذاری را به منظور تعهد استفاده مثبت هزینه از سرمایه حاشیه ای که با ناحیه ویژه از کسب وکار همراه شده.دراصطلاح دارائی، مالی اغلب سهام قرضه فروش رفتنی مثل ذخیره یک شرکت (یک سرمایه گذاری منصفانه) یا اوراق قرقه (یک بدهی سرمایه گذاری) وجود دارد. گاهگاهی هدف از سرمایه گذاری تولید جریان های نقدی آینده است در صورتی که به طرف دیگر هدف از منفعت ممکن دسترسی به دارائی بیشتر به وسیله نظارت کردن یا تأثیر روی عملکرد یک شرکت دوم باشد (سرمایه).بنگاه های کسب وکار یا تعریف سرمایه گذاری سازمان ها سرمایه های سرمایه گذاران را در قالب انصاف ها و بدهی ها (جمعاً معروف به ساختار) بالا می برند و بیشتر آن را به کارمی اندازد در طرح های سرمایه گذاری متنوع توسط به دقت آنالیز کردن عملکردهای درست برای تلاقی بیرونی تعهداتشان مربوط به خرید از دارائی هایی که سودهای بلند مدت برا ی آن ها فراهم می آورند.

مدیریت سرمایه گذاری و ریسک چیست ؟

مدیریت سرمایه به صورت مدیریت حرفه‌ای انواع دارایی‌ها به منظور تحقق اهداف سرمایه‌گذار تعریف می‌شود.

مدیریت سرمایه امری کاملا شخصی است. با توجه به شخصیت، روحیات و اهداف شما می‌تواند متفاوت باشد.

سن شما، میزان سرمایه شما، تعیین اهداف و زمان رسیدن به اهدافی که برای خود مشخص می‌کنید، همگی در تعیین استراتژی مدیریت سرمایه نقش دارد.

استراتژی مناسب برای سرمایه‌گذاریِ هر فرد با دیگری متفاوت است. عواملی مثل میزان تحصیلات و سواد مالی، سن، میزان درآمد، میزان سرمایه اولیه، ریسک‌پذیری و… باعث پیدایش استراتژی‌های متفاوت سرمایه‌گذاری می‌شود.

ریسک چیست؟

کلمه ریسک بیشتر افراد را به یاد خطر و ضرر می‌اندازد. اما ریسک موقعیتی است که از ترکیب خطر و فرصت به دست می‌آید. وقتی شما ریسک می‌کنید، خطری را به‌جان می‌خرید، به امید آن‌که فرصتی به دست بیاورید. شما با توجه به میزان توانایی‌های فردی خود در کنار شناخت کامل از تهدیدهای احتمالی، می‌توانید از این فرصت‌ها استفاده کنید تا به اهداف خود برسید.

بیشتر روش‌های سرمایه‌گذاری با درصدی از ریسک همراه هستند. تنها سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی چون سپرده‌گذاری در بانک یا مواردی چون سرمایه‌گذاری در اوراق خزانه است که ریسک بسیار پایینی دارند.

این موارد (که می‌توان آن‌ها را سرمایه‌گذاری بدون ریسک نیز نامید) یک بازدهی مشخص، قطعی ولی محدود دارند.

فرآیند مدیریت سبد سهام

یکی از راه‌های کم کردن ریسک یک پرتفوی تنوع‌بخشی به آن است. تنوع‌بخشی با هدف کاهش ریسک پرتفوی تا حداقل مقدارِ ریسک و افزایش بازده پرتفوی تا بالاترین اندازه ممکن انجام می‌شود.

با تقسیم کردن مبلغ سرمایه‌گذاری در سهم‌های متنوع، می‌توان بخشی از ریسک پرتفوی را حذف کرد. برای انجام این کار بهتر است که سهم‌ها، از صنایع و گروه‌های متفاوت از هم انتخاب شوند تا اگر یک صنعتی دچار مشکل شد تنها بخش کوچکی از سبد سرمایه‌گذاری شما به‌خطر بیفتد.

نقل قولی معروف در رابطه با تنوع‌بخشی تعریف سرمایه گذاری وجود دارد که بیان می‌کند: تمامی تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد قرار ندهید، تا در صورت افتادن سبد همه تخم مرغ‌هایتان از بین نروند.

نکته‌ی قابل توجه این است که شما با تنوع‌بخشی نمی‌توانید کل ریسک سبد خود را از بین ببرید، اما می‌توانید آن را کم کنید.

ریسک کل

ریسک کل از دو بخش ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک تشکیل شده است.

ریسک غیرسیستماتیک منحصر به یک دارایی نظیر سهم یک شرکت است، که این ریسک با تنوع‌بخشی قابل کاهش است.

اما بخش دیگری از ریسک کل، ریسک سیستماتیک یا ریسک بازار است، که به آن ریسک حذف‌نشدنی هم می‌گویند. این ریسک از طریق تنوع‌بخشی کاهش پیدا نمی‌کند.

انواع سرمایه گذاران بر مبنای میزان تحمل ریسک

سرمایه گذاران به سه دسته تقسیم می‌شوند:

1. سرمایه‌گذاران ریسک خنثی افرادی هستند که به میزان ریسک سرمایه‌گذاری توجهی نمی‌کنند و تنها به دنبال حداکثر کردن بازدهی خود هستند و میزان مطلوبیت آن‌ها توسط بازدهی سرمایه‌گذاری تعیین می‌شود.

2. تعدادی از سرمایه‌گذاران نسبت به سایرین ریسک‌پذیر‌تر هستند؛ در نتیجه می‌توانند نسبت به دیگران بهتر با این نوسانات کنار بیایند و آن را تحمل کنند.

3. سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز هستند. این افراد بیشتر به سرمایه‌گذاری در مواردی که بازدهی مطمئن داشته‌ باشند علاقه‌مند هستند و از سرمایه‌گذاری در پروژه‌های پرریسک دوری می‌کنند. بیشتر این افراد به سپرده‌گذاری در بانک روی می‌آورند و معتقدند که سپرده‌گذاری در بانک نوعی سرمایه‌گذاری ایمن است.

خلاصه مقاله

در نهایت به سرمایه‌گذاران پیشنهاد می‌شود که ابتدا با توجه به شرایط خود، میزان ریسک‌پذیری، سواد مالی، سرمایه اولیه و درآمد، استراتژی خود را مشخص کنند و سپس یک سبد سرمایه‌گذاری مناسب تشکیل دهند.

این سهم‌ها می‌توانند با توجه به دیدگاه سرمایه‌گذار و اهداف آن‌ها متفاوت از هم باشند.

مدیریت سرمایه گذاری و ریسک چیست ؟

مدیریت سرمایه به صورت مدیریت حرفه‌ای انواع دارایی‌ها به منظور تحقق اهداف سرمایه‌گذار تعریف می‌شود.

مدیریت سرمایه امری کاملا شخصی است. با توجه به شخصیت، روحیات و اهداف شما می‌تواند متفاوت باشد.

سن شما، میزان سرمایه شما، تعیین اهداف و زمان رسیدن به اهدافی که برای خود مشخص می‌کنید، همگی در تعیین استراتژی مدیریت سرمایه نقش دارد.

استراتژی مناسب برای سرمایه‌گذاریِ هر فرد با دیگری متفاوت است. عواملی مثل میزان تحصیلات و سواد مالی، سن، میزان درآمد، میزان سرمایه اولیه، ریسک‌پذیری و… باعث پیدایش استراتژی‌های متفاوت سرمایه‌گذاری می‌شود.

ریسک چیست؟

کلمه ریسک بیشتر افراد را به یاد خطر و ضرر می‌اندازد. اما ریسک موقعیتی است که از ترکیب خطر و فرصت به دست می‌آید. وقتی شما ریسک می‌کنید، خطری را به‌جان می‌خرید، به امید آن‌که فرصتی به دست بیاورید. شما با توجه به میزان توانایی‌های فردی خود در کنار شناخت کامل از تهدیدهای احتمالی، می‌توانید از این تعریف سرمایه گذاری فرصت‌ها استفاده کنید تا به اهداف خود برسید.

بیشتر روش‌های سرمایه‌گذاری با درصدی از ریسک همراه هستند. تنها سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی چون سپرده‌گذاری در بانک یا مواردی چون سرمایه‌گذاری در اوراق خزانه است که ریسک بسیار پایینی دارند.

این موارد (که می‌توان آن‌ها را سرمایه‌گذاری بدون ریسک نیز نامید) یک بازدهی مشخص، قطعی ولی محدود دارند.

فرآیند مدیریت سبد سهام

یکی از راه‌های کم کردن ریسک یک پرتفوی تنوع‌بخشی به آن است. تنوع‌بخشی با هدف کاهش ریسک پرتفوی تا حداقل مقدارِ ریسک و افزایش بازده پرتفوی تا بالاترین اندازه ممکن انجام می‌شود.

با تقسیم کردن مبلغ سرمایه‌گذاری در سهم‌های متنوع، می‌توان بخشی از ریسک پرتفوی را حذف کرد. برای انجام این کار بهتر است که سهم‌ها، از صنایع و گروه‌های متفاوت از هم انتخاب شوند تا اگر یک صنعتی دچار مشکل شد تنها بخش کوچکی از سبد سرمایه‌گذاری شما به‌خطر بیفتد.

نقل قولی معروف در رابطه با تنوع‌بخشی وجود دارد که بیان می‌کند: تمامی تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد قرار ندهید، تا در صورت افتادن سبد همه تخم مرغ‌هایتان از بین نروند.

نکته‌ی قابل توجه این است که شما با تنوع‌بخشی نمی‌توانید کل ریسک سبد خود را از بین ببرید، اما می‌توانید آن را کم کنید.

ریسک کل

ریسک کل از دو بخش ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک تشکیل شده است.

ریسک غیرسیستماتیک منحصر به یک دارایی نظیر سهم یک شرکت است، که این ریسک با تنوع‌بخشی قابل کاهش است.

اما بخش دیگری از ریسک کل، ریسک سیستماتیک یا ریسک بازار است، که به آن ریسک حذف‌نشدنی هم می‌گویند. این ریسک از طریق تنوع‌بخشی کاهش پیدا نمی‌کند.

انواع سرمایه گذاران بر مبنای میزان تحمل ریسک

سرمایه گذاران به سه دسته تقسیم می‌شوند:

1. سرمایه‌گذاران ریسک خنثی افرادی هستند که به میزان ریسک سرمایه‌گذاری توجهی نمی‌کنند و تنها به دنبال حداکثر کردن بازدهی خود هستند و میزان مطلوبیت آن‌ها توسط بازدهی سرمایه‌گذاری تعیین می‌شود.

2. تعدادی از سرمایه‌گذاران نسبت به سایرین ریسک‌پذیر‌تر هستند؛ در نتیجه می‌توانند نسبت به دیگران بهتر با این نوسانات کنار بیایند و آن را تحمل کنند.

3. سرمایه‌گذاران تعریف سرمایه گذاری ریسک‌گریز هستند. این افراد بیشتر به سرمایه‌گذاری در مواردی که بازدهی مطمئن داشته‌ باشند علاقه‌مند هستند و از سرمایه‌گذاری در پروژه‌های پرریسک دوری می‌کنند. بیشتر این افراد به سپرده‌گذاری در بانک روی می‌آورند و معتقدند که سپرده‌گذاری در بانک نوعی سرمایه‌گذاری ایمن است.

خلاصه مقاله

در نهایت به سرمایه‌گذاران پیشنهاد می‌شود که ابتدا با توجه به شرایط خود، میزان ریسک‌پذیری، سواد مالی، سرمایه اولیه و درآمد، استراتژی خود را مشخص کنند و سپس یک سبد سرمایه‌گذاری مناسب تشکیل دهند.

این سهم‌ها می‌توانند با توجه به دیدگاه سرمایه‌گذار و اهداف آن‌ها متفاوت از هم باشند.

تعریف سرمایه گذاری

سرمایه گذاری را تعریف سرمایه گذاری میتوان «به کار انداختن منابع و امکانات اقتصادی به منظور کسب سود» تعریف کرد.

بنا به تعریف بالا،هر یک از موسسات اقتصادی خود نوعی سرمایه‌گذاری به شمار می رود. اما از دید مدیران موسسات،سرمایه گذاری به معنی «به کار انداختن وجوه نقد اساسی به منظور کسب سود» است. موسسات اقتصادی می توانند وجوه اضافی خود را صرف خرید اوراق بهادار منتشره سایر موسسات کرده،سود کسب کنند.برای مثال شرکت های سهامی به منزله یک شخصیت حقوقی مستقل می توانند در اوراق قرضه یا سهام سرمایه سایر شرکت های سهامی سرمایه گذاری کنند.

حسابداری سرمایه گذاری ها

در قسمت حسابداری اوراق سرمایه ای،ابتدا سرمایه‌گذاری در کمتر از ۲۰ درصدو به دنبال آن سرمایه‌گذاری در بیشتر از ۲۰ درصد سهام با حق سایر شرکت‌ها ارائه می‌شود.

تفاوت اوراق بدهی و اوراق تعریف سرمایه گذاری سرمایه ای

تفاوت اساسی اوراق بدهی اوراق سرمایه در بهره است. اوراق بدهی بهره تعلق میگیرد. یعنی دارنده اوراق بدهی در فواصل زمانی معین مبلغی را به عنوان بهره دریافت می‌کنند. اما به اوراق سرمایه ممکن است سود سهام،تعلق بگیرد. برای اوراق بدهی با گذشت زمان تحقق می‌یابد. اما تعلق گرفتن سود سهام مشروط به تصویب مجمع شرکت منتشرکننده سخت است.

به دلیل وجود بهره،اوراق بدهی ممکن است با تخفیف یا اضافه بها خریداری شوند. وجود تخفیف یا اضافه بها،حسابداری اوراق بدهی را قدری دشوار می‌کند. همچنین در صورتی که اوراق بدهی در فاصله بین تاریخ‌های پرداخت بهره خریداری شود،و یا پایان سال مالی شرکت خریداردر فاصله زمانی بین تاریخ های پرداخت بهره باشد،حسابداری سرمایه گذاری در اوراق بدهی پیچیده خواهد شد.

به دلیل تفاوت اساسی اوراق بدهی و اوراق سرمایه برای هر نوع سرمایه‌گذاری‌ها حساب های کنترلی جداگانه نگهداری می‌شود. جزئیات مربوط به سرمایه‌گذاری‌ها مثل: تاریخ خرید،بهای تمام شده،تعداد اوراق خریداری شده،بهره و سود سهام به تحقق یافته و اطلاعات مربوط به تخفیف یا اضافه بهای اوراق بدهی،در حسابهای معین نگهداری می‌شود.حسابهای معین اطلاعات لازم را برای محاسبه سود یا زیان تحقق نیافته و یا سود یا زیان حاصل از فروش او را فراهم می کند.